Taarten

In mijn gezondere periodes wil ik nog wel eens naar suikervrije taarten zoeken. Bijvoorbeeld omdat er een verjaardag aankomt, en dan is wat anders dan (ik noem maar wat) water en komkommer ook wel lekker.

Maar eigenlijk had ik daar geen plezier in. Het bakken mislukte vaak, er zaten harde ondefinieerbare dingen in, en de smaak was vlak en raar.

En dus heb ik een rekensommetje gemaakt. Onze verjaardagen + de feestdagen ga ik gewoon lekker los (en de rest van het jaar niet/minder). Ik koop witte suiker in kilo’s tegelijk en ik snuffel heel internet af naar dat ene perfecte baksel.

Het verjaardagsseizoen bij ons eindigt met de mijne, en daarom denk ik dat het goed is om dat af te sluiten met een flinke knaller.

Hoewel ik al wat taarten heb uitgeprobeerd die werkelijk toppertjes waren, ben ik toch elke keer weer op zoek naar nieuwe recepten. Het is gewoon te leuk om wat nieuws neer te zetten, en eerlijk is eerlijk: de complimentjes die ik vaak krijg (en sowieso het feit dat mijn zelfgemaakte baksel over het algemeen de voorkeur heeft boven de resterende taarten, die gekocht zijn), zijn ook erg fijn.

En ik leer elke keer meer. Mijn verlanglijstje staat ook vol met bakdingen, zodat ik nog meer kan experimenteren. Nu nog die mooie nieuwe keuken, waarvan de indeling al zo goed als helemaal klaar’gedroomd’ is. En daarna een ‘kitchen’warming? Ik verzin nieuwe woorden bij de vleet…

Zorgeloos

Als ik naar mijn oudste kijk, merk ik dat ze leeft van feest naar feest. Met haar verjaardag in het verschiet is dat niet zo moeilijk zou je denken, maar ze heeft zich ook ontzettend verheugd op vaderdag vandaag. Daar heeft ze natuurlijk ook wat voor geknutseld op school, zodat de voorpret al vroeg begon. Niet in het minst doordat het (figuurlijk) lag te branden in haar kamer op een zeer geheime plek.

Ik weet ook wel waar het bij volwassenen fout gaat: als de verantwoordelijkheden beginnen. Daarom ben ik vast van plan om Olivia nog geen enkele (te grote) verantwoordelijkheid te geven. Laat haar maar genieten van haar leven. Laat haar maar zorgeloos zijn.

Ik merk trouwens wel dat ik daarin faal. Maar dat ligt ook heel erg aan het zorgende karakter van haar. Ze wil het zo graag goed maken voor haar broertje. En dat is heerlijk om naar te kijken. Er zijn ook iets minder goede dingen voorgevallen daardoor. Zo weet ik nog een verhaal dat Vincent aan z'n armpje door de Hema heen werd gesleept. Hij had zich pijn gedaan en wilde daarna niet luisteren naar Olivia. Vreemd, want hij luistert altijd naar haar (hoe doet ze dat eigenlijk?). Het zal de pijn wel zijn geweest.

Ze is een heel zorgend persoontje, met een flinke wil. En dat vind ik geweldig. Door haar geniet ik ook (weer) extra van de feesten. Ik kijk er weer naar zoals ik er als kind ook naar keek. De verwondering. Het nieuwe. Prachtig!

Ik wil haar beschermen tegen de boze wijde wereld en eigenlijk groeit ze naar mijn smaak al te snel op. Ze wordt veel te snel wijs en ik begin ook steeds vaker te beseffen dat ik haar elke keer weer (wat) los moet laten.

Mijn kleutertje. Na de vakantie zit ze alweer in groep 2. Gelukkig is ze dan nog steeds een kleuter. 

Voorbereidingen

Dochterlief is binnenkort jarig en dat kan niet vroeg genoeg gebeuren. Andere klasgenootjes zijn al 5 geworden, maar zij heeft dat plezier nog niet mee mogen maken. Volgens mij is 5 jaar worden ook het allerleukste, dus ik snap het wel. Ik doe dan ook vrolijk mee met de voorpret.

Het thema is Frozen. Want daar is ze dol op. Ze vraagt ook al heel lang naar een Elsa-jurk. Met sleep. Uiteraard. En het liefste ook een vlecht in pruik vorm.  

Over een Elsa-vlecht gesproken: ik zal toch eens youtube langs moeten om te kijken hoe je die maakt. Want dat is ook echt het favoriete kapsel momenteel.

Ik ben al heel trots op de kapsels die ik nu weet te fabriceren, maar ik weet ook: het is niet goed genoeg. Het is veel te simpel. Verbeterpuntje voor mijzelf.

Maar goed, haar verjaardag. En daarop aansluitend: haar feestje. Want ze is al uitgenodigd op wat feestjes en die waren allemaal even leuk. En dus wil zij ook.

Hoewel ik het voorbereiden echt fantastisch vind, kijk ik ook met grote vreze naar het moment zelf. Allemaal piepkleine mensjes die voor een paar uur aan mij toe zijn vertrouwd, en die ik dan bezig moet houden.

De uitnodigingen zijn uitgedeeld en we vieren haar feestje een week na haar verjaardag. Twee keer feest en niet teveel drukte in 1x. Ik dacht: win-win.

Nu nog taartrecepten uitproberen, frostings maken en al die andere leuke dingetjes. Ja, verjaardagen zijn leuk!