Het is weer zover; ik heb een nieuwe hobby. Geboren uit noodzaak, maar dat maakt het niet minder leuk.Waar Olivia haar kledingkast uitpuilt, is Vincent zijn garderobe iets beperkter. En eerlijk is eerlijk; ook iets saaier. Waar Olivia blijkbaar los kan en mag gaan in alle kleuren van de regenboog, is de heftigste kleur voor jongens felblauw.
En zie maar iets te vinden in de winkels. Zelf zoek ik vooral bij de kleine prijsjes en aanbiedingen, en samen met een jongetje winkelen die er allang geen zin meer in heeft, kun je je voorstellen dat ik vaker niet dan wel slaag.
Nadeel van de kleine prijsjes is ook dat de kwaliteit daar ook naar is. Maar om nou een hele hoop geld uit te gaan geven voor die ene maat, terwijl die 2 maand later niet meer past, dat vind ik jammer van het geld.
En dus heb ik de oplossing gevonden. Mijn hobby, waar ik al over begon in de eerste alinea. Een vriendin heeft me er praktisch in meegesleurd. We gaan naar kledingbeurzen. Waar veel kinderkleding is van goede kwaliteit, voor nog kleinere prijsjes dan dat ik gewend ben in de winkels.
Nog een voordeel; met 1 shoptrip ben ik klaar voor in ieder geval het komende halfjaar. Ik hoef geen te grote -maar o zo leuk, dus ik neem het toch maar mee- kleding meer op te slaan voor later, ik ga tegen die tijd gewoon weer naar een beurs en je raadt het al; ik ben daarna weer helemaal klaar voor de volgende periode.
De kleding die daar verkocht wordt is soms ook merkkleding. Niet dat ik daar verstand van heb, maar ik merk het wel; het valt toch vaak net wat mooier, en het blijft er sowieso mooier uitzien. Ook na zoveel wasbeurten. Voor pakkembeet € 3,- is dat niet verkeerd.
Aan de andere kant: mocht ik toch die jurk voor een mini-prijsje hebben gekocht, waarvan ik weet dat Olivia hem geweldig gaat vinden, maar waarvan ik ook weet dat hij 1x aangaat en daarna niet meer schoon te krijgen is; dan is dat natuurlijk een stuk minder erg dan als ik de hoofdprijs had moeten betalen.
Verder denk ik tegenwoordig veel beter aan het milieu. Dus als ik plastic tasjes kan besparen, dan doe ik dat. Bovendien is het niet nodig om zo ontzettend veel kleren erbij te maken en te verkopen, vind ik.
Zo’n kledingbeurs is dus fantastisch. Maar het is een behoorlijk intense ervaring; de nacht erop heb ik gedroomd over kleding, tassen vullen en de drukte. Bovendien heb ik ook hier geen ‘anders dan blauw’ gekleurde kleding voor Vincent kunnen vinden. Ik weet wat me te doen staat; binnenkort nog maar eens gaan. Als Vincent zijn kledingkast weer wat minder uitpuilt. En ik mijn was-ritme weer onder controle heb.
In de toekomst ga ik misschien wel een poging doen tot verkopen. Dan is het cirkeltje weer rond.
