Terugblik

Zo. Ik weet niet hoe u het afgelopen (school)jaar heeft gehad, maar ik heb het als behoorlijk hectisch ervaren. Er is natuurlijk ook heel wat aan de gang geweest; je hoeft alleen maar mijn vorige blogs te lezen.Toch wil ik een paar intense puntjes noemen. Zo heeft Olivia haar allereerste schooljaar met vlag en wimpel doorlopen. Ze is als schattig kleutertje van 4 jaar begonnen bij haar nieuwe basisschool, en ook voor mij was dat een nieuwe start: ik ken(de) daar helemaal niemand.

Olivia leerde haar klasgenootjes kennen; ik leerde hun ouders kennen. Van de helft weet ik nu nog steeds de naam niet, maar van de andere helft nu ondertussen wel. In groep 8 ken ik ze allemaal!

Ik ben er achter gekomen dat het lekker weg praat als je kinderen hebt in dezelfde leeftijd. Dezelfde dingetjes en datjes komen voorbij, en zeker met de andere meisjes-moeders kan ik het prima vinden.

Het schattige 4-jarige meisje werd aan het einde van deze lente alweer 5, wat gepaard ging met een feestje. Ook weer een mijlpaal voor ouders en dochter.

Ook de verhuizing valt in dit schooljaar; waar we vorige zomervakantie druk bezig waren met verhuizen, inrichten en verven, zijn we deze zomer hard bezig met de tuin. Zeker van de schoonfamilie is er veel hulp gekomen, waar we zeer dankbaar voor zijn. De tuin heeft nu een mooi terras en een nieuwe schutting. Hij is nog niet af (en dan heb ik het niet alleen over het inrichten), maar we zijn zeker een heel goed eind op weg.

Vincent is een echte jongen. Waar heel Nederland bezig is met genderneutraal kom ik erachter dat wij toch echt een typisch meisje en een typische jongen in huis hebben. Want hoewel Olivia een echt meisje-meisje is, en Vincent haar in alles nadoet, kan ik je vertellen dat Olivia heel wat minder gehavend is in haar leventje. De knieën van Vincent zijn niet meer schoon te krijgen, als je ze al ziet door alle korsten overal.

Ik wil hem niet alle schuld geven (er was een ander zeker persoon voor nodig om een deur dicht te knallen), maar het is zíjn vinger die open ligt en gehecht moet worden.

Een hele grote mijlpaal is ook dat we voor het eerst oom en tante zijn geworden. En het is me toch een schattig jongetje!

Met Simon gaat het zijn gangetje. Op zijn werk is hij in deze korte tijd wel 2 keer naar een nieuwe functie gegaan. Nu is hij hard bezig ons huis nog meer een thuis te maken. En dat gaat hem prima af.

Zelf ben ik na 2 jaar ‘stilzitten’ (moehaha, stilzitten!) weer begonnen met werken. Mijn halfjaarcontract werd helaas niet verlengd; mijn werk wordt deels geautomatiseerd, deels door een oudgediende overgenomen. En hoewel ik het van tevoren wist, was het zuur. Gelukkig is er net bij mijn huidige werk een nieuwe bv opgericht, waar ze ook wel een ‘tiepmiep’ konden gebruiken. Dus ik mag in een nieuw pand weer opnieuw beginnen. Er is genoeg werk, de frisse start is een mooie uitdaging, en ik heb het vermoeden dat ik me daar prima ga vermaken.