Writer's block

Ik denk dat ik een writer’s block heb. Niet op de manier die je misschien denkt, want aan woorden heb ik geen gebrek. Af en toe heb ik wat moeite met een onderwerp vinden voor mijn blogs, maar ik weet altijd wel weer een aantal alinea’s in elkaar te draaien. Oeverloos kletsen kan ik als de beste, dus dat is allemaal niet zo’n probleem.

Het gaat eigenlijk ook niet om mijn blogs. Dit is een namelijk een erg goede manier om mijn schrijverscapiciteiten up to date te houden.

Wat ik eigenlijk wil is een boek schrijven. Het grote probleem is dat ik geen onderwerp heb. Als ik eenmaal iets goeds heb, dan kan ik daar waarschijnlijk moeiteloos een boek omheen breien. Maar verzin maar eens iets wat niet al eindeloos is uitgekauwd door een andere schrijver, en waardoor ik ook niet het gevaar loop om per ongeluk plagiaat te plegen.

Verder moet ik ook wel aangeven dat een blog eigenlijk erg makkelijk is: zodra ik klaar ben met het onderwerp, ben ik klaar met die blog. Daarom kan hij soms wat langer en soms wat korter zijn, maar dat maakt niet uit. De grote grap is dat een kortere blog meestal moeilijker voor me is dan een langere blog. Eigenlijk wel logisch want bij een langere blog is het waarschijnlijk een onderwerp dat me meer aanspreekt en dan komen de woorden vanzelf.

Persoonlijk lijkt het me geweldig om wat in deze wereld achter te laten wat echt van mezelf is. Iets wat ik met mijn talenten voor elkaar heb gekregen. En dan komen we toch bij schrijven. Ik heb sowieso veel respect voor een schrijver die een goed boek heeft uitgebracht. Hoe krijg je het voor elkaar dat alle verschillende lijntjes die door het hele boek heen dwarrelen, aan het eind zo keurig één geheel vormen. Dit is iets wat ik ook graag wil leren en kunnen. Dus ik blijf nog maar lekker door oefenen op mijn blog. En mocht je een onderwerp voor me hebben: dan ben je van harte welkom om die met mij te delen.

En ja, ik weet het. Dit is gewoon koudwatervrees, als ik eraan ga beginnen, zal het vast wel op iets uitdraaien. Maar dat beginnetje: die is zo lastig. En daar blijf ik nog maar even tegenaan hikken…

De drie r'en

Elke jonge moeder in Nederland zal wel met ‘Rust – Reinheid – Regelmaat’ om de oren worden geslagen. Nu ben ik echt een voorstander van die termen, al is dat niet zozeer in de manier hoe het bedoelt wordt. Want die Rust he: die heb ik volgens mij harder nodig dan de kinderen.

Olivia is er ondertussen aan toe om op een vast tijdstip naar bed te gaan, en die blijft nu ook in bed tot ’s ochtends een uur of 7. En als ze eerder wakker wordt, lukt het om haar nog een twintigtal minuten in haar bed te houden “omdat het nog echt te vroeg is”. Daarna geef ik aan dat ze nog 3 boekjes mag lezen (want ja, ze is drie jaar. Ik kan niet wachten tot ze vier wordt 😏).

Vincent is een ander verhaal. Die jongen ruikt zijn bed (als hij diep in slaap is), en wordt prompt wakker om te protesteren. En dat houdt niet op. Helaas…

Dus nu slaapt hij nauwelijks in de middag, alleen op momenten dat ik me overgeef, en hij op mij slaapt. En dus kom ik niet toe aan mijn eigen rust. Maar ooit zijn ze niet uit bed te branden, ik ken dat nog van vroeger (bij mezelf), dus daar wachten we maar op.

Reinheid is ook zo’n leuke. De kinderen kan het echt niet schelen hoe het huis eruit ziet, maar ik vind het af en toe wel belangrijk dat de handafdrukken van de ramen, de deuren, de tafels en stoelen etc. af worden gehaald. En dan hebben we natuurlijk ook eten dat overal ligt. Heerlijk. Ik weet nog toen wij allebei fulltime werkten, ik 1x per week ging stofzuigen. Want dan was het wel weer nodig i.v.m. het stof. Nu gebeurt het zo’n 2 – 3 keer per dag. Vooral na de eetmomenten uiteraard, maar af en toe ook wel eens zomaar. Voor de lol zeg maar.

En de wasjes. Die heb ik gelukkig onder controle, maar witte shirtjes zijn niet echt mijn favoriet. Wel heb ik van die ontzettend handige slabben met lange mouwen. Dan mag ik de avocado uiteraard nog steeds uit de broekjes/leggings en haren halen, maar het is een begin. Als ik eraan denk om die slabben om te doen uiteraard (en Vincent is in de fase van: geen strop om mijn nek, ik denk dat een kantoorbaan niks wordt voor hem 😁).

Als je Olivia trouwens een tijdje kwijt bent, is de kans erg groot dat ze in de wc haar handen aan het wassen is (de zeep vliegt er hier doorheen). Ieder z’n hobby zullen we maar zeggen.

Dan hebben we nog Regelmaat. Ook dat werkt het beste voor mezelf. Zodat ik niks vergeet. De kinderen kan het volgens mij niet zoveel schelen: hoe meer onverwachte momenten, hoe beter. Voorbereiden op iets hoef ik dan ook nauwelijks, en ik ben me ervan bewust dat dat per kind kan verschillen; ik heb sowieso twee erg fijne exemplaren 💕.

Al weet ik nog wel een verhaal van Vincent die maar bleef krijsen, het bleek dat hij nauwelijks van zijn avondeten had gegeten. Niet omdat hij een baby is die nog niet zoveel zin had, maar omdat dat op een ander tijdstip gebeurde dan normaal. Dus meneer had geen honger. Maar om 21.00u toch eigenlijk wel. Dus toen kreeg hij nog wat eten, en was hij ook zo in slaap (dit is trouwens een verhaal uit de oude doos, toen had hij nog geen moeite met zijn bed).

Ach ja. Elke leeftijd heeft weer andere charmes. We genieten er maar van, beter dan erom huilen lijkt me.

Efteling

Dit weekend hebben wij ons ijzeren huwelijk gevierd. Al zoveel jaar bij elkaar, twee prachtige kinderen erbij, en nog steeds gelukkig met elkaar: dat verdient een feestje.

Daarom zijn we met z’n viertjes naar de Efteling geweest. Omdat we daar best wel een eindje vanaf wonen is dat niet iets wat we snel doen, en was het voor de kinderen de eerste keer.

Goed voorbereid zijn is het halve werk, en daarom op de valreep nog een fijne rugtas gekocht waar broodjes, drinken en luiers in passen, en samen met een paraplu, wat extra kleren (zowel de paraplu als die kleren hebben we gelukkig niet nodig gehad) en de draagzak paste het allemaal precies in en om de buggy.

Alleen een armbandje voor de kinderen met een telefoonnummer van ons erop waren we nog vergeten (gelukkig doet een pen op de arm hetzelfde), dus dat is iets voor de volgende keer.

Onze entreebewijzen hadden we al even in huis: via een actie bij een bekende supermarkt konden we er een aantal met korting krijgen, tel daarbij op dat onder de 3 jaar de kinderen gratis zijn (en Olivia wordt binnenkort wel 4, maar is het nog niet), en we hebben redelijk goedkoop een luxe dagje uit gehad.

Het begon al goed met een prinses die ons begroette. Olivia mocht nog met haar op de foto, en terwijl Vincent de wereld aan het observeren was vanuit de draagzak liepen we al vrij vlot het Sprookjesbos in.

Na een leuk rondje en een mooie show gingen we wat poffertjes en Simon z’n eerste koffie halen 😉.

Helaas hebben we wat leuke attracties links moeten laten liggen (achtbanen hebben het niet zo op kleinere kinderen, en die mega rijen zijn ook niet heel grappig), maar wat hebben de kinderen genoten! Waar Olivia het begrip al had om bijvoorbeeld de Droomvlucht toch wat eng te vinden, vond Vincent het allemaal even prachtig.

En we hebben zoveel suiker gegeten. Van een mega-suikerspin tot een dikke zak vol schepsnoep. Verder ben ik fan geworden van een nog onbekende Tony’s smaak voor mij: wit met wortel en walnoot. Delicious!

Gelukkig hebben we er ook gelijk weer een flink stuk vanaf gelopen, dus hopelijk is de schade wat beperkt…

We eindigden de dag bij het pannenkoekrestaurant, waar ik een onmogelijk keuze tussen een zoete (witte chocola, stroopwafelstukjes en aardbeienjam) en een hartige variant (zalm, rucola en stukjes roomkaas) moest maken.

Moe, maar erg voldaan hebben we de auto weer opgezocht en zijn we naar huis gereden. Het was een top dag!

Golfen

Afgelopen weekend had Simon een personeelsuitje, en ook de partner mocht mee. Gelukkig wilde mijn schoonfamilie graag op de kinderen passen, dus we waren klaar voor een middag en avond vol gezelligheid zonder dat we ons druk hoefden te maken.

We gingen golfen. Iets dat ik alleen in de mini/midget-vorm ken. Maar nu gingen we dus voor het echte werk. En ik vond het erg leuk!

Een klein groepje deed het al vaker, en die waren op een gegeven moment na een heerlijke lunch vertrokken om het ‘echte werk’ te gaan doen. De rest vertrok ook naar de oefenarea, waar we in vier groepen werden verdeeld.

Graag zou ik nu met termen gaan smijten, maar eigenlijk heb ik er zo weinig verstand van dat ik er zelfs met hulp van internet niet uit kom.

Het komt er op neer dat we 4 belangrijke stappen in het golfen hadden genomen waardoor we al bijna pro’s werden 😉. Dat duurde langer dan ik dacht, maar gelukkig hadden we daarna nog een pauze om even bij te komen.

De pauze duurde iets langer dan verwacht in verband met een flinke hoosbui. Dat was ook de reden dat we daarna maar één hole hebben uitgespeeld (jeeej, toch nog een term), want het was tijd om te gaan barbecueën.

Gelukkig gebeurde dat op een perfecte manier: wij zaten binnen, en buiten deden anderen het echte werk (onder een parasol). Het smaakte allemaal voortreffelijk, en al met al was het een geweldig leuk dagje uit.
O ja. De volgende dag had ik spierpijn. Dus golfen is echt een sport 😋

Moederdag

Vandaag is het moederdag en er is (letterlijk) uitgepakt voor me! Behalve een ontbijtje op bed, gemaakt door Simon en Olivia, kreeg ik ook nog een hele mooie theepot met verschillende soorten theetjes erin van mijn prachtdochter. Gemaakt op de peuterspeelzaal, en zolang verstopt aan het voeteneinde van haar bed want: “Zover komen mijn voetjes toch nog niet.”

Ze hielp me even mee met uitpakken, zodat het snel zou gebeuren, en toen kon ik mijn prachtige cadeau bewonderen.

Maar dat was nog niet alles. Voor een tweede keer heb ik meegedaan aan een ‘swap’. Dit keer een leuk pakket voor ons allemaal om uit te pakken op moederdag. Dus dat was feest op bed vanochtend. We zijn ontzettend verwend met allemaal cadeautjes en do-it-yourselfs. De diy bestond uit een hele leuke kralenketting met knijpertjes waar mooie kaartjes aan hingen. De kralen in de kleuren van de toekomstige kamers van de kinderen, dus die gaan daar zeker een mooi plekje vinden 😊.

Olivia was iets te enthousiast met uitpakken, dus helaas waren haar kaartjes al doormidden, dus daar moeten we nog even een nieuwe oplossing voor verzinnen. Maar dat gaat helemaal goedkomen.

Degene die ik had met swappen had mij vorige keer, dus dat vond ik erg leuk. Kon ik een wederdienst terugdoen. Er is nog werk aan de winkel voor mij want de doos en cadeaus waren lang niet zo leuk ingepakt als bij de gemiddelde swapmama, en ook mijn diy liet wat te wensen over vond ik zelf, maar ik had in ieder geval goed nagedacht over wat ik dit leuke gezin aan gekochte cadeautjes zou willen geven, en ik denk dat dat in ieder geval geslaagd is. Dus op naar de volgende swap om het nog beter te kunnen doen!

Verder maak ik van deze blog een gelegenheid om mijn moeder te bedanken voor het opvoeden van mij. Als ik zie hoe ik (en mijn siblings) tot nu toe zijn terechtgekomen, dan denk ik dat het een goede opvoeding was. Bedankt voor de fijne gesprekken de laatste tijd, de lunch samen, en zeker in de laatste plaats niet voor het oppassen op jullie kleinkinderen en het meedenken bij vervoersproblemen 😉.

Ook mijn schoonmoeder wil ik graag bedanken voor het opvoeden van mijn lieve man: jullie hebben een topprestatie geleverd!

Ik vind het erg fijn hoe jullie ons onze gang laten gaan met de opvoeding van onze kinderen. 

Bibliotheek

Zure appel ^^

Met de verhuizing op komst moeten er dingen worden opgezegd en gewijzigd. De bibliotheek is daar één ding van. Dus toen het moment daar was, heb ik door de zure appel heen gebeten.

Met weemoed denk ik nu al terug aan de uren die ik heb besteed aan fantasiewerelden, leermomenten/wetenswaardigheden en het algehele plezier van een nieuw/volgend boek.

Het grote probleem gaat nog komen: in verband met de jaarlijkse facturatie zit er een gat tussen de opzegging hier, en opnieuw lid worden daar.

Waarschijnlijk zal ik het niet te erg missen omdat ik die tijd besteed aan inpakken, en bovendien heb ik nog genoeg boeken van mezelf die het waard zijn om over- en overgelezen te mogen worden. (Verder zal ik ook niks noemen over een zekere ‘gratis’ bibliotheek in de familie 😉,) maar een afscheid is het zeker voor mij.

Ik heb al wel gehoord dat de bieb in onze nieuwe woonplaats er ook mag wezen, dus dat stemt mij hoopvol. En natuurlijk heb ik zin om het systeem daar te leren kennen, en zal ik ongetwijfeld nieuwe pareltjes aan boeken vinden.

Qua afstand maakt het ook niet zoveel uit heb ik al gezien, op de fiets is het prima te doen. Mocht ik me vervelen, dan weet ik de weg wel te vinden. Daar zal ik toch iets langere ochtenden hebben omdat dochterlief dan elke dag naar school gaat, en het ‘rustig de dag beginnen’ iets wordt om over te dromen. Op zaterdagochtend ofzo.

Weekend

Het was weer een leuk en productief weekend! Zoals eerder aangegeven, ben ik (eindelijk) met mijn bestie naar de bioscoop geweest. Verder heb ik samen met zoonlief een nieuw pakket voor de ‘Moederdagswap’ opgestuurd (zoals we in januari een soort ‘kerst’pakket hebben gemaakt, hebben we er nu een moederdagpakket van gemaakt. Al is er in het pakket van mij uiteraard niet zoveel van een thema te bespeuren. Lastig), en riep hij: “Kgra” (klaar), als hij de stofzuiger halverwege de kamer uit deed.

Gelukkig kwam m’n lieve vriendin op tijd, zodat we voordat de film begon nog even een uurtje konden kletsen onder het genot van een drankje. We hadden het onder andere over onze gezamenlijke interesse: schrijven, en dat heeft mij wel geprikkeld om daar weer eens mee te beginnen. Want anders bloedt dat dood, en dat zou eigenlijk best jammer zijn. Dus als je binnenkort eens een verhaal ziet verschijnen op deze blog en ‘huh’ denkt, dan komt dat omdat het opeens over fictieve personages gaat. Misschien dat ik het er zelfs wel bij zet.

De film was echt superleuk, heerlijke meidenfilm uiteraard, en voorzien van het nodige commentaar (en gezang) kwamen we de avond wel door. Voor herhaling vatbaar dus! Zij houdt van zoute popcorn, en ik van zoete, dus ook daar geen haat en nijd. We hebben het ook nog over gemixte popcorn van zoet en zout gehad. Maar brakke popcorn is dus niet echt mijn ding...

Nadeel van zo’n bioscoopje is, dat we tijdens de film niet echt lekker kunnen kletsen. De volgende afspraak wordt dan ook spoedig geprikt, zodat we dat helemaal in kunnen halen 😊.

Door de verlatingsangst-fase die Vincent momenteel doormaakt, werd het een kort nachtje. Met wat verbeterpuntjes aan mijn kant. Mén, wat kan ik chagrijnig worden met onderbroken nachten. Hierbij beseffend dat we sowieso in onze handjes mogen knijpen: eigenlijk kennen we dat niet zo. Uiteindelijk hebben we het opgegeven, en heeft hij de rest van de nacht bij ons gelegen.

Die slaap halen we ooit wel weer in. Of niet.

Vakantie

Gezellig bij een kampvuurtje

Afgelopen week zijn we op vakantie geweest, en we hebben genoten!

De meeste dagen waren beter dan Koningsdag (en ook die viel niet tegen), en er was veel geregeld voor de kinderen. Tel daarbij op dat ook opa’s, oma’s, ooms en tantes aanwezig waren + een hele hoop vrienden en vriendinnen, en dan begrijp je wel dat het een groot succes was voor iedereen.

Mijn gezondheid liet helaas wat te wensen over, maar dat mocht de pret niet drukken. Gewoon alles een standje lager doen, en we komen er wel.

Mijn ouders en schoonouders hadden wat plek gereserveerd in hun auto voor al mijn rommelmarkt spul, waardoor we onze auto helemaal vol konden stouwen met onze eigen dingen.

Ze moest haar ogen aan het begin dichtdoen.
Ze heeft ze nauwelijks open gehad tijdens de sessie 😉😍

Samen met oma bij de kuikentjes kijken

Toch was het maar goed dat ik me bezig houd met minimaliseren: waar ik ‘vroegah’ een belachelijk grote tas had voor alleen mijn kleren, werd diezelfde tas nu gebruikt voor beddengoed, handdoeken etc, en had ik een kleinere tas voor mijzelf én de kinderen. We gaan vooruit! 

Op een gegeven moment waren we er wel klaar mee trouwens: de kinderen begonnen te spugen (voordeel: daardoor op de laatste dag daar het beddengoed allemaal gewassen zodat dat thuis niet meer hoefde), en het was tijd om weer naar huis te gaan. Dus dat deden we.

Bijna aan het verdrinken in de ballenbak.
Maar hij vond het super!