Writer's block

Ik denk dat ik een writer’s block heb. Niet op de manier die je misschien denkt, want aan woorden heb ik geen gebrek. Af en toe heb ik wat moeite met een onderwerp vinden voor mijn blogs, maar ik weet altijd wel weer een aantal alinea’s in elkaar te draaien. Oeverloos kletsen kan ik als de beste, dus dat is allemaal niet zo’n probleem.

Het gaat eigenlijk ook niet om mijn blogs. Dit is een namelijk een erg goede manier om mijn schrijverscapiciteiten up to date te houden.

Wat ik eigenlijk wil is een boek schrijven. Het grote probleem is dat ik geen onderwerp heb. Als ik eenmaal iets goeds heb, dan kan ik daar waarschijnlijk moeiteloos een boek omheen breien. Maar verzin maar eens iets wat niet al eindeloos is uitgekauwd door een andere schrijver, en waardoor ik ook niet het gevaar loop om per ongeluk plagiaat te plegen.

Verder moet ik ook wel aangeven dat een blog eigenlijk erg makkelijk is: zodra ik klaar ben met het onderwerp, ben ik klaar met die blog. Daarom kan hij soms wat langer en soms wat korter zijn, maar dat maakt niet uit. De grote grap is dat een kortere blog meestal moeilijker voor me is dan een langere blog. Eigenlijk wel logisch want bij een langere blog is het waarschijnlijk een onderwerp dat me meer aanspreekt en dan komen de woorden vanzelf.

Persoonlijk lijkt het me geweldig om wat in deze wereld achter te laten wat echt van mezelf is. Iets wat ik met mijn talenten voor elkaar heb gekregen. En dan komen we toch bij schrijven. Ik heb sowieso veel respect voor een schrijver die een goed boek heeft uitgebracht. Hoe krijg je het voor elkaar dat alle verschillende lijntjes die door het hele boek heen dwarrelen, aan het eind zo keurig één geheel vormen. Dit is iets wat ik ook graag wil leren en kunnen. Dus ik blijf nog maar lekker door oefenen op mijn blog. En mocht je een onderwerp voor me hebben: dan ben je van harte welkom om die met mij te delen.

En ja, ik weet het. Dit is gewoon koudwatervrees, als ik eraan ga beginnen, zal het vast wel op iets uitdraaien. Maar dat beginnetje: die is zo lastig. En daar blijf ik nog maar even tegenaan hikken…