Verhuizen deel 12

Het werd weer eens tijd voor een blog. Afgelopen weken ben ik zo druk geweest en zo moe dat het er niet van gekomen is, maar nu hebben we de sleutel van ons eigen stulpje, en daar moet over geschreven worden! Want het was zover vandaag: samen met de ex-eigenaresse en de beide makelaars zijn we nog even door het huis gegaan waar alles redelijk naar wens werd aangetroffen.

Daarna gingen we met z’n allen naar de notaris waar allerlei hoogdravende taal werd gebezigd. Maar het was ons wel duidelijk, sowieso omdat we alles al goed hadden doorgelezen en doorgesproken met onze hypotheekadviseur/aankoopmakelaar. We mochten tekenen en opeens was het voor het eggie. De sleutel werd ons overhandigd en de verkoopster vertrok met haar makelaar.

Wij mochten nog wat hypotheekgerichte papieren tekenen, en zo stonden ook wij weer buiten. We kregen nog een huisje van chocola van onze makelaar, erg leuk (en lekker, denk ik me zo in) en het officiële gedeelte waar ik met zoveel vlinders in m’n buik naar had uitgekeken, was alweer voorbij.

We hebben nu de sleutels van twee huizen in ons bezit, wat ook wel onwerkelijk voelt. Nu is het natuurlijk zaak om zo snel mogelijk klaar te zijn met ons huurhuis. Een volgende huurder is trouwens gevonden en doet absoluut niet moeilijk over alle zaken hier. Erg fijn!

De lastigste en grootste dingen zijn gedaan hier, nu komt het vooral aan op de details. Dus nog even flink aanpoten komende week om met een voldaan en ‘af’ gevoel te kunnen geniet van ons huis.

Ons huis. Wat voelt dat goed om te zeggen 😊

Verhuizen deel 11

We zijn ontzettend druk met het hele huis overhoop gooien. Mèn wat hebben we een troep verzameld in ruim 6 jaar tijd. Ik ben al 2x naar de kringloopwinkel geweest, en morgen komen ze zelfs hierheen om o.a. een grote kast op te halen.

Familieleden willen ook wel zaken overnemen en soms blijven ze zelfs even plakken om te helpen. Blijer kun je me niet maken: onze tuin is in enkele uren veranderd van praktisch een vuilnisbelt naar alle zaken netjes neergezet op onderwerp. Hier staan alle zaken die we mee gaan nemen (trampoline, tafel + stoelen, etc) en daar alle troep wat voornamelijk bestaat uit oud hout dat al enkele jaren ligt te liggen.

Wel balen we momenteel: de volgende huurders hebben toch bedankt en we moeten dus op de valreep nog contact zoeken met de echte nieuwe huurders. Niet handig want we hadden al van alles aangepast op de personen die we al gesproken hadden en waarmee ik mijn onderhandelings-skills heb geoefend.

Dus nu moet dat wéér een keer. En dat kost tijd. Tijd die we natuurlijk veel liever aan onze toekomstige zaken besteden in plaats van aan ons verleden. Gelukkig is mijn man knetterhard aan het werk; als hij er niet was geweest had ik allang door de bomen het bos niet meer gezien. Niks is hem eigenlijk te gek en hij weet precies wat er na het huidige klusje moet gebeuren.

De kinderen leen ik her en der uit en eigenlijk gaat dat (tot nu toe) ook heel erg prima. Al met al valt het me niks tegen. Maar nog een keer verhuizen: daar wachten we nog een flink aantal jaar mee.

Spelletjes

Afgelopen midweekje zijn we op vakantie geweest. En leuk dat het was! Zoals eerder geschreven hebben mijn schoonouders hun koralen huwelijk gevierd. Daar hoorde blijkbaar ook nog een vakantie bij, en ik vind het voor herhaling vatbaar.

Af en toe lijkt het alsof mijn man niet bij die familie hoort (eigenlijk is dit een grapje, hij past er perfect tussen). Waar ikzelf dol ben op spelletjes (en lezen), krijg ik hem maar heel zelden zo ver om mee te doen. En dan pas als er anderen bij zijn. Terwijl mijn schoonfamilie verder stuk voor stuk wel van spelletjes houden. En de meesten ook van lezen (maar dat is minder belangrijk want dat doe ik het liefst alleen). Dus kort gezegd had ik afgelopen week mazzel.

Terwijl onze kinderen heerlijk werden vermaakt door elke keer weer een andere oom/tante/opa/oma, konden wij eigenlijk gewoon onze gang gaan. Dat resulteerde erin dat ik een boek iets sneller uit had dan gepland, en kon er ook een complete serie in één keer afgekeken worden.  

Ik heb ook nog een hele lange wandeling gemaakt met een aantal, en ik heb daar geeneens spierpijn aan over gehouden. Wel flink wat muggenbulten.

De corvee werd aan ons kinderen overgelaten wat inhield dat we allemaal een dag (of dagdelen) voor het eten mochten zorgen en dan ook het opruimen e.d. mochten doen. Dat zorgde van tevoren nog voor flink wat denk- en appwerk, maar we zijn eruit gekomen. Er is goed voor ons gezorgd.

Verhuizen deel 10

Onderhandelingen huurhuis

Afgelopen weekend hebben we onderhandelingen gevoerd over ons huurhuis. Na enig aandringen van onze kant heeft de wooncorporatie ons huis te huur gezet. Dat wilden ze eigenlijk over de vakantie tillen, maar dan zat ik zenuwachtig m’n nagels te bijten tot het zover zou zijn, dus na mijn belletje hebben ze ons huis wat naar voren gehaald.

En met resultaat. Want hoewel ze de huurprijs flink omhoog hebben gedaan, hebben wij vorige week de nieuwe bewoners van ons huidige huis over de vloer gehad. Een vloer die ze helaas niet gaan overnemen 😉.

Maar dat gaan ze wel doen met een aantal andere zaken. En dit keer doen we het niet eens voor het geld (al is elke euro mooi meegenomen natuurlijk), maar zodat wij zo min mogelijk hoeven te doen aan ons ex-huis.

En onderhandelen blijk ik te kunnen. Ik dacht van niet, maar ik heb een goede motivatie en met een vriendelijk echtpaar tegenover me die het ook graag afgehandeld wil hebben ging het best goed. Zo zijn er een drietal muren die geverfd moeten worden als zij dat niet willen overnemen, en hoewel ze dat inderdaad niet willen, hoeven wij er maar 1 van die drie te verven en zorgen we voor verf voor de andere muren. Die gaan zij dus zelf verven. Fijn, kunnen wij die tijd gebruiken voor onze eigen zaakjes.

Zoals aangegeven willen ze de laminaatvloeren niet overnemen. Dus die heb ik op Marktplaats gezet met ‘zelf eruit halen’ erbij. En door de lage prijs komen ze erop af als vliegen op de stroop.

Ik begin nu wel zenuwachtig te worden! En ik voel me ook steeds volwassener, want ja: van het ene ‘echte’ huis naar het andere is ook niet niks.

Kinderboerderij

Misschien zijn we wel voor de laatste keer naar deze prachtige kinderboerderij geweest. Behalve de fantastische locatie en afstand, is het ook een erg mooie kinderboerderij met een nieuwe grote speeltuin. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat we een vrij vlot rondje langs de dieren maken, en daarna nét ietsje langer blijven steken in de speeltuin. Die heeft namelijk een zandwaterspeelplaats, en daar kan natuurlijk niks tegen op.

Heel slim heb ik daarom laarzen voor de kinderen meegenomen. En ook heb ik heel positief geen extra kleding meegenomen. Dus in het water stappen kon, maar er in gaan rollebollen was minder verstandig. Gelukkig heb ik een dochter die redelijk vies is van veel, en zoonlief was ook al erg tevreden met het (droge) zand dat ook overal lag + een emmer en een schepje.

Na een flinke tocht met Vincent weer in de buggy en Olivia ernaast op de fiets + een shortcut die ik laatst heb ontdekt, waren we in no time op onze bestemming.

Eerst bij de konijntjes en cavia’s (a.k.a. Snoezelruimte), waar Vincent heel dapper een konijn heeft ‘geaaid’ (arm konijn…), en daarna liepen we algauw door van een aantal stinkende bokken, een paar (gelukkig niet balkende-) ezels en de varkens. Die wilde mevrouw wel even van dichtbij bekijken, totdat we dat daadwerkelijk deden.

De pauwen en (gigantische) kippen deden het ook erg goed. De vogels tsjilpten vrolijk (of niet, ze zitten natuurlijk wel gevangen. Ze tsjilpten in ieder geval), en toen was het alweer tijd om de laarzen aan te doen en gingen de kinderen heerlijk spelen.

Laatst heb ik bij de Appie van die rozijntjes met een yoghurt-laagje ontdekt. Dus toen het lekkers-tijd was, hebben ze daar heerlijk van zitten smullen. Nog een eigen fles water meegenomen, en dit was een top-uitje die eigenlijk helemaal niks heeft gekost en nog goed was voor m’n beenspieren ook. Win-win-win.

Wandelen

In het kader van ‘gezond leven’ probeer ik (weer) wat meer te wandelen. Vroeger kon ik er nog wel een zus voor strikken, maar aangezien we ook weer niet heel dicht bij elkaar in de buurt wonen (lees: ieder in een andere woonplaats), werkt dat helaas niet optimaal.

Nu gaat Olivia veel meer fietsen, en kan ik er uiteraard voor kiezen om zelf met Vincent achterop mee te fietsen (op mijn eigen fiets dus. Mocht dat niet duidelijk zijn). Alleen in de praktijk werkt dat niet helemaal. Ik word tureluurs van het tempo, en dochterlief wordt gek van mijn aanwijzingen en vragen of het ietsje sneller mag (en dat vraag ik alleen maar als ik dreig om te vallen).

Bovendien denk ik dat ik er persoonlijk meer aan heb als ik ga wandelen, dan als ik in slakkentempo ergens probeer te komen. Wandelen dus.

Met Vincent in de buggy (ik heb ook een draagzak, maar dat vind ik voor een langer eind te zwaar worden. Bovendien kan ik allemaal spullen en tassen aan de handvatten van de buggy hangen) en Olivia op haar piepkleine fietsje. Geniaal. Iedereen kijkt vertederd naar het prachtige plaatje dat ze blijkbaar vormen en ik lach en zwaai (figuurlijk. In de praktijk lach ik enigszins ongemakkelijk en zeg ik “hoi”). En ik geef toe, dit is inderdaad errug schattig:

Naar de winkelstraat is een perfecte afstand: ruim een half uur. En ik moest mijn gehandletterde verhuiskaarten ophalen, dus dat was een prima plan. Volgende keer gaan we naar de kinderboerderij, en voor je het weet is de vakantie weer voorbij.

Recept - Appelflappen

Doordat ik graag wat minder wil wegen dan ik daadwerkelijk doe, begin ik daaraan door niks lekkers in huis te halen. Helaas mislukt dat behoorlijk, maar het was dit keer wel gelukt toen ik bezoek verwachtte. Minder handig, want juist dan is het wel praktisch om de gasten wat lekkers voor te kunnen zetten.

Daar heb ik een oplossing voor verzonnen: ik zorg dat ik altijd een pakje (roomboter)bladerdeeg in de vriezer heb, en in principe kan ik dan los.

Mijn schoonouders kwamen redelijk onverwacht langs, en gelukkig had ik ook nog wat appels in de koelkast liggen. Geschild en kleingesneden heb ik die gemengd met rozijnen en kaneel en in de half-ontdooide en omgedraaide bladerdeegvellen gelegd (draai je die namelijk niet om, dan plakken de randen minder goed vast aan elkaar).

Na de vellen diagonaal dubbel te klappen en met een vork de randen hebt vastgeprakt, heb je al mooie appelflappen. Wat geklutst ei eroverheen en daar weer wat suiker op, en na zo’n 20 minuten op 200° in de oven heb je heerlijk warm gebak voor je net gearriveerde schoonouders. Met een koffie met warm opgeklopte melk erbij willen ze me vast niet meer kwijt als schoondochter 😉.

Mocht je nou geen appel in huis hebben: in principe kan alles met bladerdeeg (ik ben dan ook erg fan van hartige taart). Ik heb al een keer een lepeltje jam gebruikt (tip: niet te veel, dan lekt het er aan alle kanten uit, en verbrande jam is niet mijn favoriet), maar ook geruld gehakt, kaas, stukjes banaan (of volgens mij eender welk stuk fruit), broodbeleg of wat je ook maar in huis hebt is een goede kandidaat voor lekker eten.

Zelf maak ik vaak een traditionele driehoek, maar uiteraard kan je ook los met de vorm. Kaneelrolletjes, pizzavierkantjes, you name it.

Mocht je willen afvallen, dan raad ik je af om bovenstaande te maken/nuttigen.