Het daag'lijks leven

Langzaam maar zeker keren we terug naar het dagelijkse leven. Het begon al toen Simon z’n vakantie was afgelopen en hij weer aan het werk ging. Olivia ging toen ook al heel gewoon haar tweede schoolweek in, en na een week ziek te zijn geweest, voel ik me ook weer goed genoeg om het fijn te vinden hoe het gaat, en het tegelijkertijd wat te verbeteren.

Langzaam maar zeker begint ons huis steeds meer op een thuis te lijken. De woonkamer mist nog wat gordijnen her en der, maar de mooie vloer is weer zichtbaar, de eerste kop thee is al tegen de witte muur aangegooid (en het glas overal door de kamer), er staat een prachtige bos rozen te stralen: gekregen van de buurvrouw en in een vaas gezet door m’n bestie. Ik heb me weer aangemeld bij de plaatselijke bieb. En Olivia gaat het steegje uit om te kunnen spelen in de speeltuin die daaraan grenst.

Langzaam maar zeker begint ook de bovenverdieping vorm te krijgen. Het wasrek staat eindelijk niet meer in Olivia haar slaapkamer, maar op de vierde slaapkamer (a.k.a. ‘washok’). Daarentegen staan de zolder en de schuur nog wel ongemakkelijk vol, maar dat zijn minder grote prioriteiten voor nu.

Langzaam maar zeker leer ik de andere moeders en vaders op het schoolplein kennen. Ik weet al veel wie bij wie hoort, al is het dan wel  ‘de moeder van …’ en weet ik de voornamen van de ouders niet. Ook dat zal op een gegeven moment wel duidelijk worden.

Langzaam maar zeker maak ik me klaar om op zoek te gaan naar een nieuwe baan. Ik heb mezelf nog ‘vrij’ gegeven in september, maar die loopt wel redelijk op z’n eindje nu. Tijd om wat uitzendbureaus te bezoeken en kijken wat we gaan doen met dat (begrijpelijke maar wel aanwezige) gat in m’n cv.

Het voelt goed om in gewone doen te zijn.