Verhuizen deel 13

We zijn over! Het heeft heel wat voeten in aarde gehad, en afgelopen week ben ik ook behoorlijk ziek geweest doordat m’n weerstand naar een nulpuntje is gegaan, maar het is eindelijk zover.

Blij mee.

Terwijl manlief samen met m'n zwager o.a. de vloer heeft geschuurd en in de whitewash heeft gezet (mooi geworden!), was mijn schoonmoeder druk bezig met kozijnen schilderen en behangen. Mijn schoonvader heeft ontzettend veel en goed geholpen met elk loslopend karwei, terwijl ook mijn vader heeft gedaan wat ie kon. Mijn moeder heeft heel veel op de kinderen gepast en ik ben ontzettend dankbaar voor al die hulp (en de rest)!

Zoals jullie konden lezen in verhuizen deel 10 & 11, hadden we wat moeite met de volgende huurders die in ons ex-huis zouden komen. Niet met de mensen zelf, maar met het feit dat ze niet te vinden zijn. Ergens snap ik dat wel als je de huurprijs bijna € 150,- omhoog gooit. En helaas was het eind van het verhaal dat er inderdaad geen huurders zijn gevonden. Niet op tijd voor ons in ieder geval. En we mochten alles eruit bikken en slopen wat we met zoveel liefde en moeite erin hadden gezet. Ook de schutting. Ook het nette vinyl op zolder. Ook het mooie vloertje in de bijkeuken. Want per slot van rekening wil íedereen bij het begin inkijk, alleen beton, etcetera. Hoor je de frustratie?

Maar afgelopen maandag heb ik de sleutels ingeleverd. Samen met het winkelwagenmuntje met het logo van de wooncorporatie erop. Die de baliemedewerker weer terug wilde leggen. Grapjas. Alsof ik nog de intentie heb om reclame voor ze te maken. Zo eindigden onze mooie jaren in het huurhuis toch een beetje zuur, maar nu hebben we ons eigen stekkie. Waar we alles naar onze wens kunnen maken en wat een volgende koper (over minimaal 20 jaar. Verhuizen doen we nu niet zo snel meer) maar te slikken heeft.

Nu staat alles vol met dozen en andere, uhm, troep. En ja: ik heb echt heel veel weggegooid voordat ik überhaupt in ging pakken. Ik wist niet dat we zoveel (nodige) spullen hadden. En ik weet eigenlijk ook niet zo goed hoe we dat ooit in ons vorige huis hebben gekregen. 1 voor 1, dat is wel duidelijk. Nu alles in 1x komt, is het best overweldigend.

En ook dit heeft even geduurd, maar ook de pc is weer uit een doos gevist, en ik kan weer.

Dus ik ga weer.

Langzaam maar zeker (babystapjes) zijn we bezig om alles uit te pakken en naar hun nieuwe plekje te transporteren. Zodra alles een beetje op z'n plek zit (onze slaapkamerdeur bijvoorbeeld) en we gesetteld zijn, komen de foto's!