Kerst

Nu Sinterklaas steeds meer een aanfluiting wordt (Zwarte Piet is geen eervolle titel meer, maar racistisch), richten steeds meer winkels zich maar veilig alvast op kerst. De kerstliedjes zijn ook steeds vaker hoorbaar op de radio, en ook het weer doet alsof het winter is; dus het zal wel tijd zijn voor de gezellige dagen aan het einde van het jaar.

Waar ik in het verleden goed kon genieten van kerst, maar heel erg opzag tegen de rest van de winter (+ de koude delen van alle drie de andere seizoenen meegerekend), merk ik dat ik tegenwoordig wordt meegezogen in het sfeertje. Eerlijk is eerlijk; zoals al eerder geblogd gaat het volgens de winkels vooral om eten. En laat ik daar nou een groot fan van zijn. Zowel het opeten als het maken.

Bakken begint een steeds grotere hobby van me te worden. Ik blader vaak door mijn favoriete bakboek, en heb alweer heel wat recepten op mijn to-bake list staan.

We zijn dit jaar ook begonnen met siblings uitnodigen. Elke keer max 2 stuks; dat kunnen wij net handelen. Dan heb ik weer een extra reden om wat lekkers op tafel te toveren; Gelukkig kan Simon heel erg waarderen wat ik hem allemaal klaarzet, maar de kinderen zijn wat minder snel blij te maken (al zeggen ze praktisch nooit nee tegen een toetje).

Door onze elektronischeagenda kan ik precies zien wat er in het vooruitschiet ligt, en daardoor kan ik het prima aan. Laat de feestdagen maar komen!

Stukje lopen

Samen met de zus loop ik nu al zo’n jaar door onze mooie woonplaats. Een prachtige oude stad met alles erop en eraan. Gelijk de allereerste keer regende het. Daarna hebben we het nooit meer zo ver laten komen. Want daar kunnen we niet tegen.

We kunnen alle kanten op; de nieuwe wijken, de binnenstad, langs de boerderijen. Alles is lopend prima te behapstukken en we zijn er vlot. Echt buiten de stad doen we toch liever als het nog licht is, dus dat komt tegen de lente wel weer. Maar we vermaken ons prima met al het moois dat we in en rond de huizenblokken zien.

Ik kijk graag naar binnen bij mensen. Dat is vast heel onbeleefd. Ik doe het toch. Ik vind het geweldig om te zien hoe anderen hun huis en hun leven inrichten. Hoe ze sommige dingen oplossen (wat zij hebben bedacht voor het speelgoed van hun kroost bijvoorbeeld), en wat hun smaak is. En vooral in de binnenstad (waar de voortuinen op 1 hand te tellen zijn), ‘zitten’ we eersterangs.

En onze conditie? Die gaat vooruit. Ik voel mezelf ook blaken van gezondheid af en toe.

En we praten wat af. Zo leer ik mijn zus weer wat beter kennen, en zij mij. Onze levens zien er heel anders uit, en ik vind het leuk om die verschillen te zien. Weer een leven waar ik een kijkje in kan nemen.

Agenda

Ik ben een lijstjes-persoon. Als ik punten van een lijstje af kan strepen, kun je me beschouwen als een gelukkig persoon. Ik ga zelfs zo ver dat ik bijvoorbeeld bij een kluslijst, ook een klusje erop zet die ik al gedaan heb, zodat ik daar al voldaan een streep doorheen kan zetten. Dit ( = geklaarde klussen er ook op zetten) zit in de familie trouwens. Een (aangetrouwde) tante heeft me dit nl eens verteld, terwijl ze haar man keihard (doch liefdevol) zat uit te lachen. En ik snapte niet wat daar grappig aan was 😅

Sinds kort heeft Simon een gezamenlijke agenda gedigitaliseerd. Eerst was ik nogal sceptisch. Want ik vond het wel prima om thuis alles op m’n weekkalendertje te kladderen. En nu ben ik uiteraard verslaafd… Want het is wel heel makkelijk om overal en nergens je agenda te matchen met de persoon/activiteit. En om iets te wijzigen; dat gaat allemaal zonder gekras.

Ook in de agenda wil ik nog wel eens mijn drang tot lijstjes maken volgen. Wat ik nog moet doen tot wat ik nog moet aanschaffen. Heerlijk!

Het geeft ook zoveel rust. Ik weet wat me te wachten staat en kan me daar mentaal goed op voorbereiden. Wel zo handig met mijn winterdip die vol toe heeft geslagen. Door een gestructureerd leven sla ik me er doorheen.

Recept - miniwrap met rosbief en sinaasappel

Zoals elk jaar sinds we getrouwd zijn, gaven we ook dit jaar een zelfgemaakt etentje aan onze ouders. Alweer voor de zevende keer dus. Het verveelt nog steeds niet, sterker nog: ik kan mijn hart ophalen! Door het hele jaar heen vormt zich dan een menu in mijn hoofd en op verschillende lijstjes. Mijn doel is natuurlijk om een geheel te maken van de diverse gangen. Zo gebruikte ik dit jaar verschillende soorten rundvlees in meerdere gangen, maar ook sinaasappel en dezelfde slasoort werd vaker gebruikt.

Nu haal ik de meeste recepten gewoon van internet. Ik gebruik dan zoekwoorden als; ‘lekkerste’, ‘ultieme’, etc. om het kaf van het koren te scheiden. Af en toe maak ik (per ongeluk of niet), zelfs een eigen receptje. Die dan best goed lukt.

Dat was het geval met het voorafje. Voor de soep (toch wel mijn meest favoriete voorgerecht omdat er zoveel soorten zijn), wil ik altijd graag de zinnen wat prikkelen met een ander klein hapje. En om het niveau van de rest van het eten aan te geven. Ik heb niet het idee dat de gasten teleurgesteld waren. Omdat ik op internet niet vond wat ik zocht, heb ik zelf wat dingen door elkaar gehusseld (al had ik internet wel nodig om te checken of deze smaken wel samen konden).

Dit keer had ik het idee van een miniwrap. Zie hieronder het recept voor 6 wrapjes:

-          6 minitortilla’s (die kun je zo kopen, of met een ring uitsnijden uit grote wraps)

-          1 wortel, julienne gesneden

-          Plakken rosbief naar smaak

-          2 sinaasappels, de schil geraspt voor de topping, de partjes zonder wit en zonder vliesje

-          Eikenbladslamelange

Voeg voor de topping bij elkaar:

-          200 ml creme fraiche

-          Schil van 2 sinaasappels (zie hierboven)

-          2 tenen knoflook (tip: bedek ze met aluminiumfolie na ingewreven te hebben met peper, zout, en olijfolie en zet ze voor een half uurtje in de oven op 200 graden, lekker geroosterd!)

-          Koriander

-          Chilipoeder

-          Dille

-          Peper en zout

Verder nodig:

-          Vlaggetje of prikkertje

Beleg de tortilla’s met de slamelange en de wortel. Snij zowel de plakken rosbief als de sinaasappelpartjes in kleinere stukken en leg ze op de slamix. Spuit de topping op strategische plekken en vouw de wrap dicht. Pin hem vast met een vlaggetje of prikkertje.

Deze smaken passen echt heel goed bij elkaar. Het friszure van de sinaasappel als tegenhanger voor het vlees en het knapperige van de wortel en sla met de romige topping. Niks meer aan doen.

Door het mini formaat van het hapje kun je daarna nog steeds genieten van de volgende gerechten. Als je alle ingrediënten verdubbelt (behalve de topping; hier blijft genoeg van over), met normale maten wraps, dan heb je een compleet diner voor 2. Smakelijk!