Samen met de zus loop ik nu al zo’n jaar door onze mooie woonplaats. Een prachtige oude stad met alles erop en eraan. Gelijk de allereerste keer regende het. Daarna hebben we het nooit meer zo ver laten komen. Want daar kunnen we niet tegen.
We kunnen
alle kanten op; de nieuwe wijken, de binnenstad, langs de boerderijen. Alles is
lopend prima te behapstukken en we zijn er vlot. Echt buiten de stad doen we
toch liever als het nog licht is, dus dat komt tegen de lente wel weer. Maar we
vermaken ons prima met al het moois dat we in en rond de huizenblokken zien.
Ik kijk
graag naar binnen bij mensen. Dat is vast heel onbeleefd. Ik doe het toch. Ik
vind het geweldig om te zien hoe anderen hun huis en hun leven inrichten. Hoe
ze sommige dingen oplossen (wat zij hebben bedacht voor het speelgoed van hun
kroost bijvoorbeeld), en wat hun smaak is. En vooral in de binnenstad (waar de
voortuinen op 1 hand te tellen zijn), ‘zitten’ we eersterangs.
En onze
conditie? Die gaat vooruit. Ik voel mezelf ook blaken van gezondheid af en toe.
En we praten
wat af. Zo leer ik mijn zus weer wat beter kennen, en zij mij. Onze levens zien
er heel anders uit, en ik vind het leuk om die verschillen te zien. Weer een
leven waar ik een kijkje in kan nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten