Koningsdag

De koning is vandaag 50 geworden. Hoera hoera. En wij mogen op zijn verjaardag onze rommel op straat verkopen (zonder consequenties). Wat dus massaal wordt gedaan.

Ik maak daar als koper altijd dankbaar gebruik van, maar dit jaar stond ik aan de kant van de verkoper. Niet het beste jaar om dat te doen, want het was guur weer met een buitje, harde wind en de zon die niet altijd wilde schijnen. Soms gelukkig ook wel, en dan hadden we er weer helemaal zin in!

Omdat we gaan verhuizen, hebben we ons beziggehouden met de zolder leegmaken. En al dat spul moet ergens blijven. Vandaar dat ik bedacht om er ook nog een slaatje uit te slaan, en het voor een klein prijsje te verkopen op de vrijmarkt.

Het viel me toch tegen. Het lag niet aan het gezelschap: mijn schoonmoeder heeft mij vergezeld, en dat was echt top! Maar ik had toch meer rommel over aan het eind van de dag dan ik wilde.

Rommel dat bestond uit alle kleren die onze kinderen hebben gedragen en te klein zijn. Plus nog wat snuisterijtjes. Beide liep niet echt denderend, maar voor 50 cent per kledingstuk, vond ik dat onderdeel vooral jammer.

In de middag (nadat mijn man en schoonvader een warme lunch voor ons hadden gekocht) bracht ik het bedrag zelfs omlaag naar 25 cent per stuk, maar het mocht niet baten. Een paar meisjes hebben in de bak van maat 50 lopen wroeten voor hun poppen, en er waren uiteraard nog wat meer leuke momentjes: zo waren de kleertjes die zelfgemaakt waren door mijn schoonmoeder als één van de eerste dingen weg, en kreeg ik veel complimentjes over hoe ik ons plekje had ingericht (toch had ik liever betalende klanten dan die complimentjes).
Alle kleren zaten namelijk per maat in een bak, met ook duidelijk de maat erbij, en of het voor jongens/meisjes was. Dat rijtje werd trouwens ook hardop voorgelezen door heel wat langslopende mensen 😊

We zaten naast wat ‘die-hards’ in het vak. Zo vroeg ik me af waarom ze hun spullen elke keer verplaatsten: de mensen die langsliepen, liepen naar mijn idee namelijk maar 1x langs (dat is tenminste hoe ik het zelf altijd doe). Maar dat bleek niet waar te zijn. Dus gingen wij ook wat verplaatsen. De jongenskleertjes zetten we nu naast de meisjeskleren (in plaats van erachter), en doordat men er nu beter bij kon, liep dat zeker wat beter.

Toch zou ik het niet zoals zij doen: ze stonden er al vanaf 2 uur ‘s nachts, zodat ze dit goede plekje hadden. Ik vond 6.15 aanwezig al ruim op tijd, en dat bleek ook prima aangezien wij dus buren waren voor die uren.

Om 8.45 was onze eerste aankoop, en ook daarom was ik blij met mijn schoonmoeder, want ik wilde alweer bijna inpakken omdat we “toch nooit wat zouden verkopen”.

Alles wat we over hebben gehouden, hebben we in vuilniszakken gedaan, en dat gaan we morgen in zo’n kledingbak stoppen. Ben ik er vanaf, en is een ander er hopelijk weer blij mee. Al was ik nog blijer als die mensen het vandaag gewoon bij mij hadden gekocht.