Tuin

In mijn vorige blog insinueerde ik dat dat mijn laatste blog van dit jaar zou zijn. Maar in de tussentijd is er nog iets fantastisch gebeurt en daar is mijn hart vol van wat weer rechtstreeks doorloopt in deze blog.

  

Onze tuin die vol stond met onkruid heeft nu wat minder van dat spul. Onkruid kun je definiëren als een op een bepaalde plaats ongewenste plant. Technisch gezien zijn bomen geen planten, maar toch ben ik wel erg blij dat een aantal ongewenste bomen nu op een andere plaats liggen. In stukken gehakt.

Een paar gekke bosjes zijn nu ook weg, en daarvoor in de plaats hebben we lucht, licht, ruimte en dankbare buren gekregen.

Zonder gekheid: één buurvrouw stond met haar duimen omhoog voor het raam. Meermaals. Dus wij hebben weer punten gescoord 😏

Één mooie boom hebben we nu nog laten staan in onze voortuin. Die gaan we wel wat kortwieken, maar hij staat eigenlijk perfect. Hij beschermt voor al te nieuwsgierige blikken en hij staat ver genoeg van het raam om ons nog wat licht te gunnen.

De tuin is klaar om een make-over te krijgen. Maar daarvoor wachten we tot volgend jaar. En daarom nu de allerbeste wensen en een spetterend nieuwjaar toegewenst!

Bloggen

Met 100 blogs op de teller is de klad er een beetje ingekomen. Wel jammer want ik heb net mijn 1^e jaar succesvol afgemaakt. Ik heb niet zoveel moeite met de woorden, als wel met de onderwerpen. Het wordt toch lastig om elke keer het juiste onderwerp paraat te hebben.

Natuurlijk helpen (standaard) feestdagen zoals afgelopen kerst wel mee. Maar dan heb ik zoveel beleefd dat ik niet weet hoe ik dat in een leuk geschreven blog moet proppen (en heb ik ook geen tijd om de rust voor een blogje typen te vinden). En dan laat ik dat maar even, in de overtuiging dat ik de volgende dag wel een leuk sub-onderwerpje heb. Wat ik niet heb.

En dan gaan de dagen opeens erg snel. Ik heb wel mijn motto dat ik dit doe voor de leuk en niet voor de moet. Als ik het tegen m’n zin ga doen, is het klaar.

Tegen mijn zin doe ik het zeker (nog) niet, maar ik wil mijn trouwe selecte groep lezers niet teleurstellen door maar op me te laten wachten met mijn volgende blog. De regelmaat moet blijven.

Dus schud ik maar wat overpeinzingen uit mijn mouw, en ik hoop dat de selecte groep niet minder zal worden.

Zo met deze twee weken vakantie is het lastig om wat regelmaat in het dagelijkse leven te behouden trouwens. 4x achter elkaar (extreem) laat naar bed is voor niemand in dit huishouden een goed idee. En door de vuurwerkknallen overdag komt er dan niet zo heel veel van bijslapen. Helaas ook niet voor onze jongste bewoner.

Misschien wel de laatste blog van dit jaar, het is weer fantastisch.

Regelen & plannen

Sinterklaas is voorbij, en Nederland gaat dan eindelijk echt los wat kerst betreft. En ik ook. Ik vind het erg leuk om mensen uit te nodigen en gezelligheid te creëren door middel van goede gesprekken, spelletjes, muziek, een gezellig ingericht huis en uiteraard goed lekker eten.

Volgens de winkels draait het vooral om  dat eten, en mijn trek-gevoel is het daarmee eens, maar gelukkig is dat niet het belangrijkste; ik zou compleet dichtgroeien.

Het weer helpt in de winter ook wel mee: met koud en guur weer is het gewoon heel fijn om in een met al dan geen knipperende lampjes getooid huis gezelligheid te hebben.

En voor mij is het vanaf pakkembeet oktober alweer tijd om te gaan plannen. Wie komen er, en wat gaan we eten? De rest van de gezelligheid hoeft minder gepland te worden dus dompel ik me onder in de wereld van zoetigheid, hartigheid en ander lekkers.

Recepten worden uitgeprobeerd. Toppertjes van vorige jaren worden weer uitgekozen of verbeterd. En ik vind het heerlijk.

De man en kinderen vinden het volgens mij ook niet vervelend om zo af en toe proefkonijn te zijn van één of ander lekkernijtje.

Lijstjes worden gemaakt. En er werd me een vrijbrief gegeven om los te gaan. Dus wat wil ik eigenlijk nog meer? Omringt door degenen die ik lief heb, een huis van onszelf, en we hebben nog heel wat dromen. Wat heb ik het toch eigenlijk goed!

Sneeuw

Afgelopen weekend werden we opgeschrikt door wit spul dat uit de lucht kwam vallen en dat was reden tot grote paniek, files, ijsvrij en vooral heel veel sneeuwpoppen maken.

Nu ben ik zelf absoluut geen fan van sneeuw, maar vertel dat maar aan de dochter die staat te springen om naar buiten te gaan (“mama, waarom maken wij geen sneeuwpop, die en die uit mijn klas hebben er ook één”), en aan de zoon die mee-springt, maar absoluut geen wanten&muts aan en op wilt. En die eigenlijk ook niet wil, maar daar pas na 3,5 minuut koukleumen achter komt (waarna al het natte spul ook gelijk weer uit moet. Wat zoveel moeite kostte om aan te krijgen).

Een aantal mensen hebben mij de voorspelling gedaan van warme regen, maar tot op heden zou ik ze nog niet aanraden om bij een weerstation naar werk te gaan vragen. Want er ligt nog een smeltend zwartig drabje overal. En dan wil het ook nog eens lekker gaan hagelsneeuwen. Of valt zo’n smeltend stukje ijssneeuw van het dak in m’n kraag (eigenlijk niet; ik kijk hoe het op de grond klettert vanuit m’n behaaglijke woonkamer).

Dus laat ik nou eens heel blij zijn met de dag staking die de leerkrachten van de basisschool in het leven hebben geroepen. Geen gedoe met moeilijk doen om naar school te wankelen met de dochter die elk (gelukkig) vers stukje sneeuw uitkiest om een sneeuwengel te maken. Of om het op te eten (ja, ik heb haar al verteld om geen gele sneeuw te eten).

Zoonlief zat toen heerlijk om zich heen te kijken naar die toch wel witte pracht, en was met een dekentje over z’n benen in de buggy wel erg tevreden. Ik was hem door stapels sneeuw en wind aan het duwen trouwens.

Eenmaal thuis heb ik wat warme chocolademelk gemaakt en daar hoorden ook wat gekleurde mini-marshmallows bij. Mooie periode is het ook.

Servies-junkie

Sinds een tijdje beschouw ik mezelf als servies-junkie.
Niet in het begin. Ik vroeg en kreeg veel servies (en glaswerk) voor mijn verjaardagen voordat ik me ging settelen (het zogenaamde ‘uitzet sparen’) waarop ik me alleen had uitgesproken over de kleur (wit), de vorm (rond) en het aantal (veel).

Het aantal had te maken met het type gezin waarin ik was opgegroeid (een grote) en het servies dat nogal eens stuk wilde vallen. Zelf is het me ook eens gelukt om zo’n 10 yoghurtschaaltjes net naast een kast te plaatsen waardoor er opeens wat teveel stukken waren.

Ik kreeg 12 dinerborden, 12 ontbijtborden, 12 gebaksbordjes en 8 diepe borden. En daarvan heb ik nog over: 10 dinerborden, 11 ontbijtborden, 19 gebaksbordjes, 8 diepe borden en 8 platte rechthoekige borden.

Ja, ik ben net even wezen tellen. En het glas/bekerwerk heb ik maar overgeslagen. We willen ook weer geen langdradige blog natuurlijk.

Dus nu heb ik in mijn hoofd gehaald dat het hoog tijd is voor een nieuw servies. En in tegenstelling tot mijn eerdere voorkeur (wat ik trouwens nog steeds erg mooi vind, maar pakkembeet 20 witte dinerborden vind zelfs ik wat overdreven voor een gezinnetje van 4), ben ik nu op zoek naar kleur. En dan heb ik het vooral over gezellige stipjes/streepjes/dingetjes vanbinnen en datzelfde in een andere vorm en patroon vanbuiten.

Tijdens het etentje met mijn ouders en schoonouders heb ik dan ook de kans waargenomen om daar wat van aan te schaffen. Dus nu staan er 12 vrolijk gestippelde/gestreepte/gedingetje kommetjes in de kast. En nu komt er een probleem: er is geen ruimte meer. En eigenlijk ook geen geld/noodzaak, maar die zaken staan op nr. 2 en 3.

Wat ik daarom nu maar doe is me verlekkeren bij de Xenos en Action bij het servies, en daarna met lege handen uit de winkels vertrek. Heb ik toch nog een shotje kunnen nemen.

Het is mijns inziens tijd voor een bijkeuken.

Sinterklaas

Het is zover, Sinterklaas is al weer even in het land. 

En qua feest is de hele agenda al weer volgepland. 

We vierden het zondag met de familie, 

hoewel we het allemaal weten: de hedendaagse Sinterklaas is slechts een opinie.

Onze eigen kinderen vertellen we graag vanaf het begin hoe het echt zit.

Voordat we bepaalde vragen krijgen over “eerst een Zwarte Piet, en daarna moet ie opeens wit?!”

We vieren het feest als eerbetoon aan een goede man.

Het schijnt dat hij kleding en geld uitdeelde aan Jan en alleman.

We vierden het met lootjes trekken en mij viel de eer te beurt,

om iets moois te maken voor mijn jongste zus. Ik hoop dat het is goedgekeurd.

Qua surprises moet je eigenlijk niet bij mij aankloppen,

maar ik heb nooit zo’n moeite met het gedicht en een cadeautje shoppen.

Boven de ondergaande zon
met het gedicht er als
weerspiegeling onder.

Ik heb echt lange tijd lopen denken, wat ik kon gaan maken als surprise.

Want uiteindelijk zijn we allemaal niet zo dol op zo’n vieze.

Na wat goede raad hier en daar, maakte ik een thema.

Alles moest nu snel en daarom maakte ik een schema.

  

Het gedicht was al af maar moest toch helemaal over de schop.

Dit keer werd het wat persoonlijker dan over een Zwarte Man en de bekende bisschop.

Mijn man en kinderen werden ook aan het werk gezet.

En het moet gezegd: zelf vind ik mijn surprise echt supervet!

Een zee was de bedoeling, daarover ging namelijk een cadeau.

Het mooiste waren de door Olivia gekleurde vissen, dat zie je zo.

Mijn man maakte het geweldige vlotje: ere wie ere toekomt.

En ik denk ook dat de rest wel goed overkomt.

Bepakt en beladen met cadeaus en nog vol van de gezelligheid,

gingen we weer naar huis: van deze avond hadden we zeker geen spijt.

Dag Sinterklaasje, tot volgend jaar.

Nu op naar kerst en een gelukkig nieuwjaar!

De vissen van Olivia.
Ze leren net over otters 😏😍