Servies-junkie

Sinds een tijdje beschouw ik mezelf als servies-junkie.
Niet in het begin. Ik vroeg en kreeg veel servies (en glaswerk) voor mijn verjaardagen voordat ik me ging settelen (het zogenaamde ‘uitzet sparen’) waarop ik me alleen had uitgesproken over de kleur (wit), de vorm (rond) en het aantal (veel).

Het aantal had te maken met het type gezin waarin ik was opgegroeid (een grote) en het servies dat nogal eens stuk wilde vallen. Zelf is het me ook eens gelukt om zo’n 10 yoghurtschaaltjes net naast een kast te plaatsen waardoor er opeens wat teveel stukken waren.

Ik kreeg 12 dinerborden, 12 ontbijtborden, 12 gebaksbordjes en 8 diepe borden. En daarvan heb ik nog over: 10 dinerborden, 11 ontbijtborden, 19 gebaksbordjes, 8 diepe borden en 8 platte rechthoekige borden.

Ja, ik ben net even wezen tellen. En het glas/bekerwerk heb ik maar overgeslagen. We willen ook weer geen langdradige blog natuurlijk.

Dus nu heb ik in mijn hoofd gehaald dat het hoog tijd is voor een nieuw servies. En in tegenstelling tot mijn eerdere voorkeur (wat ik trouwens nog steeds erg mooi vind, maar pakkembeet 20 witte dinerborden vind zelfs ik wat overdreven voor een gezinnetje van 4), ben ik nu op zoek naar kleur. En dan heb ik het vooral over gezellige stipjes/streepjes/dingetjes vanbinnen en datzelfde in een andere vorm en patroon vanbuiten.

Tijdens het etentje met mijn ouders en schoonouders heb ik dan ook de kans waargenomen om daar wat van aan te schaffen. Dus nu staan er 12 vrolijk gestippelde/gestreepte/gedingetje kommetjes in de kast. En nu komt er een probleem: er is geen ruimte meer. En eigenlijk ook geen geld/noodzaak, maar die zaken staan op nr. 2 en 3.

Wat ik daarom nu maar doe is me verlekkeren bij de Xenos en Action bij het servies, en daarna met lege handen uit de winkels vertrek. Heb ik toch nog een shotje kunnen nemen.

Het is mijns inziens tijd voor een bijkeuken.