Challenge - voorraadkast ontspullen - deel 2

Vandaag is de laatste dag voordat ik mijn challenge begin; de voorraadkast is overvol, en die mag wel wat leger voordat ik weer aan ga schaffen. Ik ga nog steeds naar de supermarkt, maar nu ga ik alleen langs de groente- en zuivelafdeling en de rest laat ik links liggen.

Daarom heb ik vandaag nog de laatste zaken aangeschaft voor man en kinderen. En toiletpapier. Want om daar zonder komen te zitten is een uitdaging die ik nog niet aan wil gaan.

Redelijk bepakt en bezakt zijn we de winkel uitgewankeld. Maar als dit alles is voor een hele maand, dan snap ik niet waarom ik praktisch elke keer (= zo’n 2 à 3 keer per week) bepakt en bezakt de winkel verlaat.

We zullen zien hoe het zal gaan. Momenteel heb ik er vertrouwen in. Al vraag ik me stiekem wel af of ik op een goed punt begin. Want 1 januari was nog niet zo lang geleden, en die goede voornemens ebben nog na. Kort gezegd: alle koolhydraatrijke zaken zoals pasta, rijst en aardappels zijn in grote mate vertegenwoordigd in de voorraadkast. En worden nauwelijks aangebroken. Af en toe voor de kinderen, maar die eten niet zoveel.

Het zal ook een maand worden waar ik erachter kom hoeveel en voor welke exacte zaken ik de voorraadkast nou precies gebruik (lees: chocola). Want dieet of niet: een dag zonder chocola is een dag niet geleefd. 

Hoarding

Onze voorraadkast zit mudjevol. Onze vriezer(s); zelfde verhaal. Koelkast wat minder trouwens. Maar alsnog:

Hallo, ik ben Marijke en ik ben een hoarder. [Hallo Marijke]

Volgens Wikipedia heb ik door mijn verzamelstoornis (letterlijke vertaling van hoarding) 'een psychiatrische aandoening die behoort tot het obsessieve-compulsieve spectrum. Er is sprake van persisterende moeilijkheden met het weggooien van bezittingen'.

Behalve dat bovenstaande wat lastiger te rijmen is met het hoarden van eten, kan ik me er toch wel in vinden. Want de voorraadkast moet te allen tijde goed gevuld zijn. Dus er mag best iets opgaan, maar dan staat dat item ook gelijk weer op mijn lijstje voor mijn volgende boodschappenrondje. En moet ik vervolgens dringend boodschappen doen.

Deel 1; ‘erkennen van het probleem’ is in ieder geval in gang gezet. Nu wil ik mezelf maar gelijk in het diepe gooien en er een persoonlijke challenge van maken. Ik wil in februari geen aanvullingen kopen voor de vriezer of de voorraadkast. Nu wil ik natuurlijk man en kinderen hiermee niet benadelen, dus ik maak nog gebruik van januari om zaken speciaal voor hun aan te schaffen. Samen met toiletpapier. Want in februari is op toch echt op.  

De uitzondering die ik maak is (dus) voor de koelkast. Verse groenten vind ik gewoon erg belangrijk. Zuivel iets minder, maar die zaken glippen dan bij deze door het net van mijn zelf opgelegde regels. Een brood kan ik zelf wel bakken (want: verschillende soorten meel/bloem in ruime mate aanwezig), en we kunnen heus wel wat minder vlees eten dan we momenteel doen.

Ook de verjaardag van Vincent gaat gevierd worden met zaken die ik al heb. Hij is helemaal aan het einde van februari jarig, dus dat wordt denk ik de allergrootste uitdaging.

Wish me luck. I’ll keep you posted. 

Recept - courgette met tomaat en kaas uit de oven

Vandaag heb ik me het hoofd (figuurlijk) lopen breken over een recept met courgette. Tegenwoordig koop ik ze namelijk niet meer zoveel: ik vind ze gekookt of gebakken eigenlijk niet zo heel erg lekker. Er zit nauwelijks smaak aan, maar het is ook waterig, waardoor het snel een wat snottige structuur krijgt. Dus ik vind het meer een groente als sidedish, en wat minder als hoofdgroente.

Maar die courgettes lagen al in de koelkast. Want bovenstaande dingen bedenk ik me niet altijd in de supermarkt. En de courgettes moesten op.

En ik dus zoeken op internet naar een geschikte kids-proof maaltijd. En dan zonder pijnboompitten, citroen, feta en dat soort zaken. Simpelweg omdat ik dat niet in huis had.

Om het mezelf niet nog moeilijker te maken ben ik toen maar gaan experimenteren. En het resultaat was verrassend lekker. Zelfs Vincent heeft z’n bord leeggegeten (hier wil ik graag een momentje stilte voor).

Voor ruim 2 personen

-          2 courgettes

-          3 tomaten

-          1 (rood) uitje, grof gesnipperd

-          Kruidenkaas

-          Italiaanse kruiden

-          Zout

-          Kaas

Was de courgettes en snij het bovenste puntje eraf. Haal met een kaasschaaf (ronde) plakjes van de courgette en gooi het onderste stompje weg.

Leg alle plakjes in een zeef en strooi er wat zout doorheen. Laat het zo’n 20 minuutjes staan. Het zout zal vocht onttrekken.

Snij de tomaten in blokjes en roer die door de courgette heen.

Pak een ovenschaal en hussel de courgette, tomaat, ui, Italiaanse kruiden en kruidenkaas naar smaak door elkaar in de schaal.

Strooi de kaas eroverheen en zet hem voor 25 minuten in de oven op 180°.

Eet smakelijk!

Nagels

Vroeger (middelbare schooltijd) beet ik nagels. Het kwam niet echt door de stress. Ik bedoel: middelbare schooltijd. Tuurlijk, ook toen waren er minder leuke momenten in mijn leven, misschien wel de minst leuke. En er was uiteraard ook wel stress. Soms. Maar al met al heb ik een redelijk goed leventje gehad (tot nu toe, want: ook ik kan niet in de toekomst kijken).

Waarschijnlijk beet ik nagels omdat ik niks beters te doen had. Met je tanden ging het vuil onder je nagels ook wel weg, dat scheelde weer moeilijk doen met vijl/schaartje o.i.d. Dat daardoor de nagels ook stukgingen en dus geen gladde rand meer hadden wist ik ook wel op te lossen met mijn tanden. Et voilà: (te) korte nagels.

Nu hield ik meestal wel op tijd op (lees: voordat de nagels zo kort werden dat het pijn ging doen), maar niet altijd. En dat was de reden dat ik toch wel heel dringend wilde stoppen met nagels bijten. Want, pijn = niet fijn. Dus dan hield ik het weer een tijdje vol met een vijltje. En op een gegeven moment deed ik dat niet meer waardoor het hele riedeltje weer begon.

Mooie familiefoto. Maar check die nagels ^^

Nu zijn mijn nagels moeiteloos mooi. Ik heb gewoonweg geen tijd meer om er over na te denken. Sterker nog: ik heb tijd ingepland om mijn nagels weer even goed bij te houden. Want ze werden inderdaad wat rafelig aan de randjes. En dat is toch wat minder handig om bijvoorbeeld de was op te vouwen: alles haakt dan in die puntige rafeltjes. Niet praktisch.

Ik was ook 86x per dag mijn handen, en dat neemt blijkbaar ook elke keer mijn nagels mee, want die zijn eigenlijk altijd schoon. Mocht dat een enkele keer niet zo zijn dan heb ik de lange nagels aan mijn andere hand die het vuil zo weghalen. Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht.

Nu zorgen dat ik de kinderen niet krab.

Klokken

Ik hou van klokken. Ik vind het erg fijn om de tijd overal en altijd te weten. Dus correctie: ik hou van klokken die de juiste tijd aangeven. Maar als ik moet kiezen tussen een simpele rechttoe, rechtaan klok waar je keurig de tijd op kunt zien, en een klok waar dat iets minder makkelijk gaat, maar er wel awesome uitziet, dan ga ik toch voor de laatste variatie.

Zo hebben we in onze slaapkamer altijd een bewegende klok gehad. Van rechts naar links en van links naar rechts bewoog ie. Geniaal. Hij had geen cijfers dus wat dat betreft was hij wat minder makkelijk te ‘lezen’, maar ook dat ging altijd prima. Bezoek vroeg zich soms af of ze per ongeluk wat hadden gedronken, maar het lag aan de klok.

In ons vorige huis was een plekje die niet tegen klokken kon. Meerder aparte klokken (lees: met bestek, met wiskundige formules) hebben het niet overleefd. Al is de laatstgenoemde klok ook nog op de grond gevallen en in pakweg 1001 stukken alle kanten opgespetterd. Maar daarvoor deed hij het ook al niet.

Daar heb ik het daarna ook opgegeven en iets anders opgehangen. Iets zonder batterijen/elektriciteit.

De goedkoopste/simpelste klok allertijden heeft het trouwens altijd prima gedaan. Doet het nog steeds prima. Maar die hing dan ook ergens anders.

Trui, gemaakt voor Olivia door mijn schoonmoeder.
Die past perfect bij deze blog 😉

Nu hebben we een nieuw huis en dus ben ik op klokkenjacht gegaan. Beide kinderen hebben klokken op hun slaapkamer. Erg praktisch voor vooral mij. De klok van Olivia is van beton. En dat is niet de enige betonnen klok: ook ik heb er één (in de vorm van een wekkertje). Alleen onze slaapkamer is nog niet af waardoor daar eigenlijk nog niks qua tijd is. Simon heeft een geweldig kubusvormige wekker. Maar die ligt vaak met de cijfers omhoog (iets met kinderen) waardoor die redelijk nutteloos is.

Gelukkig hebben we onze telefoons.

Goede voornemens

Het oude jaar is afgesloten, en het nieuwe jaar is van start gegaan. De vakantie is ook bijna weer voorbij en ik snak ondertussen naar wat regelmaat.

 

Olivia is de vakantie vrolijk doorgehuppelt en heeft dan weer hier, dan weer daar gespeeld. Ook zijn we nog naar een binnenspeeltuin gegaan en hebben we een ontbijtje gehad bij de Ikea. We hebben daar daarna 1 ding gekocht. We hebben elkaar dan ook een schuiderklopje gegeven 😉

De tuin wordt ook steeds leger, Simon is daar heel druk mee bezig geweest.

Ook hebben we onze droomkeuken ontmoet. Het was een leuke kennismaking! Daarom moet toch nog de muur eruit tussen de keuken en de woonkamer, dus het wordt wel een jarenplan.

Maar het nieuwe jaar. Daar horen wat mij betreft goede voornemens bij. Het bekendste goede voornemen is (samen met ‘stoppen met roken’) toch wel af willen vallen. En al die kerstkilo’s kun je er toch echt pas na kerst weer af krijgen. Daarom heb ik een goede start gemaakt door vanaf 1 januari mijn calorieën weer te gaan tellen. Het werkt bij mij, nu moet ik dat alleen nog volhouden (niet het eten op die manier, want dat gaat heel goed, maar het bijhouden van de calorieën).

Ik heb meerdere goede voornemens, o.a. onze opa’s en oma’s meer bezoeken. De perfecte baan vinden. Blijven bloggen. Meer ondernemen met de kinderen. De man ook niet verwaarlozen. Dat soort zaken. Een druk jaar dus. Zin in!