Verhuizen deel 7

Omdat ik op dit moment praktisch alleen maar met verhuizen bezig ben, wijd ik er ook maar weer een blog aan.Ik denk niet dat jullie nou zo erg zijn geholpen met een checklist verhuizen, een ‘wat wel’ en een ‘wat niet’ mee te nemen, een to do list voor in het nieuwe huis (gesorteerd per kamer/onderdeel) of een aanblik van alle verhuisdozen die al gevuld zijn (dat zijn er 4 trouwens, allemaal met belangrijke troep van zolder).
Maar dat is wel mijn leven op dit moment, dus ik vertel er toch wat over.

Ik heb net de belastingdienst ons nieuwe adres (en nieuwe rekeningnummer) doorgegeven. Ik ben er nog niet helemaal zeker van of dat nou zo’n hele handige move was, maar op dit moment merk ik toch niet zoveel van wat ze innen, en krijg ik wel kinderbijslag en zelfs kindgebonden budget via hun, dus dan is het altijd weer fijn als ze weten waar ze dat moeten droppen.

Via PostNL heb ik een verhuisservice aangevraagd, en onze post wordt voor een periode naar ons doorgestuurd. Als je bedenkt dat ik zelfs nog steeds post krijg vanuit m’n ouderlijk huis, ben ik benieuwd hoe dat uit gaat werken.

Verder ga ik me nog wat verdiepen in handletteren. Nog geen hobby van me, maar wel iets wat ik erg leuk denk te gaan vinden. En in dit specifieke geval ga ik kijken of ik een verhuiskaart kan maken. Dat scheelt namelijk heel erg in de kosten ( = altijd voordeel), maar is natuurlijk ook erg persoonlijk. Win-win.

Zo worden langzaam maar zeker alle hokjes afgevinkt in m’n Word bestandje. Daar heb ik trouwens speciaal het tabblad ‘Ontwikkelaars’ voor geopend (die staat namelijk niet standaard in je balk), die heeft van die hokjes die je af kunt vinken. Erg hip.

Koffie

Koffie is een meestal warm genuttigde drank die onder andere het oppeppende middel cafeïne bevat. Koffie wordt gemaakt van de ontvelde, gemalen, gedroogde en geroosterde zaden van de koffieplant. Bron: Wikipedia.

Koffie, wie wordt er niet groot mee? Daar kan ik in ieder geval mijn eigen naam invullen. De laatste keer dat ik koffie dronk was in 2010: toen had ik een sollicitatiegesprek, en ik was ook nog niet zo lang van school af op dat moment. En op school had ik geleerd dat tijdens zo’n belangrijk gesprek, je het je hopelijk toekomstige werkgever niet te moeilijk moet maken, en dus het beste voor koffie kunt gaan (want niks drinken is helemaal uit den boze). Nu weet ik dat een glas water uiteraard nog makkelijker is, en ook voor thee draaien ze hun hand niet om.

Koffie met zo'n leuk blaadje van melk

Toch vind ik het wel jammer dat ik nooit echt koffie heb leren drinken. Het verslavende aspect is er natuurlijk, waardoor ik er toch maar niet aan ga beginnen, maar ook het sociale aspect mis ik nu. En het feit dat er toch minder keuze is als je niet voor koffie gaat. Qua koffie kun je namelijk kiezen uit espresso, cappuccino, latte macchiato, caffè lungo, ristretto, caffè latte, de mokka variant, en uiteraard ook nog ijskoffie. En dat zijn dan nog de bekendste soorten. En het klinkt allemaal zo heerlijk. En toch vind ik het niet lekker. Dus ga ik maar weer voor een glas bruisend water. Of vers geperste jus d’orange. Of thee. Want met thee kun je ook uit veel soorten kiezen, maar dat is toch altijd de consistentie van kokend water met een smaakje. Eerlijk is eerlijk: het ziet eruit als een slap aftreksel van koffie.

Ik heb ooit een keer een aflevering gezien, dat ging over het oppeppende deel van koffie. Een vrouw dronk elke dag minimaal 4 kopjes koffie, en ze lieten haar een (fysieke) test doen voordat ze de koffie van die dag had genuttigd. Aan het eind van de dag deden ze dezelfde test, en toen begon het harde gedeelte, want toen mocht ze een maand geen koffie meer. Daarna deed ze ’s ochtends een test, en mocht ze daarna weer koffie drinken waarna ze voor de vierde keer dezelfde test deed.

Het resultaat was bijzonder (uiteraard kan ik er geen schema van terugvinden, dus je zult me a. op mijn woord moeten geloven, en b. het met mijn woordelijke uitleg moeten doen). Met test 1 ging het niet zo goed. Er moest duidelijk nog wat koffie ingegoten worden. Test 2 ging daarom al een stuk beter. Test 3 (diegene van een maand later zonder koffie) ging eigenlijk hetzelfde als test 2. Hetzelfde ja. En test 4 steeg de pan uit. Doordat ze weer aan de cafeïne was, kregen haar hersenen weer allerlei signaaltjes (ik zal je niet met het wetenschappelijke om de oren slaan, voornamelijk omdat ik dat ook allemaal niet zo goed (meer) weet) waardoor ze helemaal hyperdepieper was.

Kijk zelf maar even met wat je met bovenstaand verhaal gaat doen. 

Verjaardag Olivia

Mijn dochter is tegen het einde van de lente jarig, wat altijd wel goede hoop geeft op lekker weer. Zo ook deze belangrijke verjaardag. Mevrouw is nu namelijk een kleuter. Een paar dagen daarvoor had ze haar verjaardag al met haar familie gevierd. Dit vooral omdat ik vaak ’s avonds moet werken, wat in dit soort gevallen niet altijd even praktisch is.

Maar op haar verjaardag had ik oppas voor Vincent geregeld, want ik was gevraagd om die dag mee te helpen bij de peuterspeelzaal. Olivia gaat nu nog niet naar de basisschool, daar gaat ze na de zomer starten, in onze nieuwe woonplaats. Dus met haar nieuwe tas (wij hebben dit jaar enigszins verstandige cadeaus gegeven 😉), ging ze naar haar vrienden en vriendinnen toe.

Wat een druk programma hebben die peuters (en een enkele kleuter) zeg! En dan te bedenken dat ik heerlijk kan genieten van die paar vrije uurtjes, de juffen hebben dan echt geen moment rust. En ik daarom toen ook niet.

Het was nu misschien ook wat anders dan anders, met een jarige in hun midden. Daar werd ook heel leuk aandacht aan besteed. 

Ik mocht helpen met de stoeltjes uitdelen (wat een schattige ministoeltjes trouwens, de allerkleinsten kregen zelfs nog een maatje kleiner), de kinderen in de gaten houden, en ik heb heel wat ballen en eieren gemaakt met klei. Omdat het taartenthema was, was het de bedoeling om een geplastificeerde taart met de klei te bekleden, maar de peuters beslisten anders.

Na het speelmoment buiten, kwamen de eerste ouders alweer om hun kroost op te halen. Olivia bleef op een gegeven moment over, en toen waren wij ook dismissed.

In de middag kwam ook nog een vriendje van de psz langs met zijn moeder, en dat was erg gezellig voor iedereen! Olivia zag haar speelgoed weer met nieuwe ogen (en ja, hetzelfde speelgoed werd uiteraard op hetzelfde moment het leukst gevonden door beiden), en wij als moeders hebben even lekker gekletst.

Al met al een top dagje voor onze lieve meid.

Raadsels

Er was eens een man die naar een restaurant ging en walvissensoep bestelde. Toen hij de soep kreeg en proefde zat hij daarna een hele tijd met zijn hoofd in zijn handen. Daarna ging hij naar buiten toe en hing zich op. De vraag is: waarom deed hij dat?

Vroeger zat ik vaak met mijn vader en zus in de auto, en omdat we dan wel even onderweg waren, gingen we elkaar op een gegeven moment raadsels opgeven. Degene die het raadsel opgaf (meestal mijn vader, af en toe mijn zus, en ik volgens mij nooit), mocht alleen reageren met ‘ja’ en ‘nee’ als er vragen over werden gesteld. En een hint hoefde je echt niet te verwachten. Wat het daardoor natuurlijk ook veel leuker maakte.

Het waren vaak lugubere raadsels en antwoorden, het had veel met de dood te maken. Wat daar precies achter zit weet ik niet, maar ik denk dat in die hoek de moeilijkste raadsels te vinden zijn.

Ik denk er nog steeds met veel plezier aan terug. Helaas is de tijd zo veranderd dat we nu op onze smartphone zitten als we een tijdje in de auto zitten (behalve de chauffeur, en behalve als je liever een tukkie deed natuurlijk). Ja, ik ben nog van die generatie die ook zonder de telefoon kan. Als ik er eenmaal aan vastgekluisterd zit, dan is het hek ook wel van de dam, maar daar werk ik aan.

Bovendien wil mijn man ook niet meewerken, die kent ondertussen de raadsels wel die ik ken, en anders wil hij er niet meer over nadenken. Hij houdt veel minder van spelletjes dan ik. Gelukkig hebben we ook nog wel gemeenschappelijke dingen hoor 😉

Heb jij nog een raadsel voor me die ik nog niet ken?

Koralen huwelijk

Zoals mijn ouders eerder dit jaar hun paarlen huwelijk hebben gevierd, hebben ook mijn schoonouders dit jaar een jubileum: zij vieren zelfs hun koralen huwelijk. Iets voor mij om naar uit te kijken voor onszelf! Maar nu zijn wij nog niet aan de beurt, en hebben we ons eerst verdiept voor een passend geschenk voor dit helaas steeds zeldzamere fenomeen.

Wat al vrij snel naar voren kwam, was dat er een stamboom moest komen. Uiteindelijk hebben we voor een grote houten plaat gekozen, waar we een boom ingefreesd hebben. Om de boom er uit te laten springen (terwijl hij gefreesd is, haha), hebben we de lijnen zwart geverfd en het geheel gelakt.

In de tussentijd zijn we bij de broer van mijn schoonmoeder langsgeweest voor pasfoto’s en een groepsfoto. De groepsfoto hebben we op forex laten drukken, en ziet er spectaculair uit. De boom is nu bijna compleet, want we hangen er allemaal in lijstjes in. Alleen mijn schoonouders moeten er nog bij, en die gaan daarvoor ook een foto laten maken.

Tot slot hadden mijn schoonouders ook nog een verrassing voor ons. We gingen met z’n allen naar en gezinspark waar je van alles kon doen. Het deed mij een beetje denken aan het concept van een schoenmakerij, waar je ook sleutels kan maken. Heeft niks met elkaar te maken, maar schijnt bij elkaar te horen. Nu weet ik niet of dat ook zo is voor een kaarsenmakerij en een forellenkwekerij, maar ik vond het een geslaagde combinatie. En dan heb ik het nog niet eens over de superleuke speeltuin gehad die er ook nog bij hoorde.

Al met al een erg leuke dag!

Verhuizen deel 6

We gaan verhuizen! Dat wist je vast al, aangezien dit deel 6 is… Maar nu is het nog weer ietsje definitiever. Ik raad je aan (als jij ook koopplannen hebt uiteraard) om het niet op onze manier doen. Het is namelijk een nagelbijtende spannende periode geweest voor ons.

Door mijn goede arbeidsverleden, en daarom vooral mijn redelijk recente stop op de arbeidsmarkt (en het feit dat ik toch nog wel een minimaal aantal uurtjes heb gewerkt en werk), werd het een heel gepuzzel voor onze hypotheekadviseur. Maar hij is voor geen gat te vangen, en wist allemaal regeltjes, omweggetjes en dingetjes waardoor het allemaal net ging werken. Hij had meerdere zaken naast elkaar lopen. Mocht nr. 1 niet werken, dan konden we zo over op nr. 2.

Maar nu beginnen langzaam maar zeker de definitieve offertes, de toewijzingen en algehele joy onze kant op te stromen.

Alle dingen die we nu hebben uitgesteld, kunnen dus van start. En dan heb ik het over lijstjes maken, aanmeldingen (basisschool voor Olivia bijvoorbeeld) definitief afronden, verfjes uitkiezen, alvast dingen inpakken, (nog meer) onbelangrijke zaken de deur uit, huur opzeggen, etc.

Tijd voor mij om wat lijstjes op internet te gaan bekijken, want afstrepen: daar leef ik voor 😉. Ik had al een blog gelezen waarbij aan wordt gegeven dat het belangrijk is om je kind bij de verhuizing te betrekken. Want als we de sleutels weer afgeven is het definitief. Dan komen we hier nooit meer. En dat is al een heel gek gevoel voor ons volwassenen, laat staan voor zo’n kleine die de helft niet mee krijgt. Dus Olivia mag helpen inpakken. En we rijden zeker nog veel heen en weer in de periode dat we twee huizen tot onze beschikking hebben.

We hebben nog even de tijd, in september is het zo ver. Zo’n zin in!

Planken

Behalve heen en weer fietsen naar de psz, rondjes lopen met de kinderen, en mijn werk doe ik niet zo heel veel aan beweging. Daar wil ik graag verandering in brengen, en daarom ben ik begonnen met planken. Een eerdere poging ging niet helemaal goed, ik werd als paard gebruikt, en er werd een hap uit me genomen. Geloof me, dat is Planken 2.0. Iets waar ik nog lang niet aan toe ben... 

Nu ga ik het beter aanpakken, ik zet een wekker voor elke dag. Als het goed is slaapt Vincent op dat tijdstip, en Olivia zal vast weleens gezellig bij me komen staan, en desnoods doet ze mee, maar ze zal zich niet op me komen storten. Hoop ik.

De eerste dag dat ik het deed in ieder geval niet: toen kwam ze inderdaad even bij me staan (haar filmpje stond op volle toeren, dus dat was al heel wat). “Mama, wat lig je daar op de grond? Heb je pijn?” Zo schattig! En ja, ik zal me dus iets inhouden wat ‘dierengeluiden’ betreft. Lijden in stilte zeg maar.

Ik volg een schema, waardoor ik elke dag een stapje verder ga. Het begint met 20 seconden, en als leek dacht ik dat ‘wel even te doen’. Dat valt dus vies tegen. Gelukkig maar, want daardoor weet ik dat ik het goed doe. Voor de hele maand juni kan ik aan de slag, dus ik ben benieuwd hoe gespierd ik er in juli uit zal zien 😅.

Als het werkt is het ideaal voor mij: het kost nauwelijks tijd, het schijnt veel resultaat te geven, en je hoeft er niet de deur voor uit. Dan zal ik er vast nog een maandje (of 2) aan vastplakken. Maar laat ik niet gelijk te hard van stapel lopen: juni is nog maar net begonnen.

Doe je mee?

Recept - Sperziebonen, spekjes en tomaat

Een simpel, snel gerecht. Ideaal voor deze warme dagen. Elke dag barbecue is namelijk ook zo wat... Zou hier trouwens niet zo erg gevonden worden, maar voor de variatie, de kosten, en de gezondheid is het ook wel handig om wat anders dan vlees te eten. Daarom wederom een recept met veel groente en wat goedkoop vlees: spekjes. Ik vind er een heerlijk zoute smaak aanzitten, waardoor het makkelijk in heel veel gerechten kan en je geen zout meer hoeft te gebruiken. Bovendien is het goedkoper dan een lapje vlees bij je GVA.

Het lastigste is nog om alle sperziebonen te ontdoen van de kontjes, dus als je het helemaal snel wilt doen, kun je ze al kant en klaar gebroken aanschaffen. 

Dit gerecht is voor 2 personen. Mocht je nou een grote (onverzadigbare) eter zijn, zoals ikzelf als ik niet op de calorieën let, dan kun je dit gerecht ook makkelijk alleen opeten. Doordat er vooral groente (al zijn boontjes officieel geen groente) inzit en in verhouding weinig eiwitten en koolhydraten, is dat sowieso niet zo erg, maar ik wil vooral aangeven dat het niet verschrikkelijk vult. Als bijgerecht is dit daarom ook erg goed te doen.

- 500 gram sperziebonen zonder kontjes en doormidden gesneden

- 100 gram gebakken spekjes (in hun eigen vet)

- 2 tomaten, in stukjes gesneden

- 1 ui, gesnipperd

- 2 teentjes knoflook, in hele kleine stukjes (of uitgeperst)

- peper 

- nootmuskaat

Kook de sperziebonen tot ze de gewenste zachtheid hebben bereikt. Bak ondertussen de spekjes uit in een wokpan. Voeg daar de gesneden ui bij tot de keuken lekker begint te ruiken. Voeg daarna de tomaat en knoflook toe. Knoflook bevat minder vocht dan zijn familielid de ui, waardoor de knoflook al begint te verbranden als de ui net op gang komt. Dat is de reden dat je dit het beste na elkaar in de pan kan doen.

Voeg peper naar smaak toe, en de gare boontjes. Bestrooi die met een gewenste hoeveelheid nootmuskaat, en tada. Je eten is klaar. Gelijk serveren.