Raadsels

Er was eens een man die naar een restaurant ging en walvissensoep bestelde. Toen hij de soep kreeg en proefde zat hij daarna een hele tijd met zijn hoofd in zijn handen. Daarna ging hij naar buiten toe en hing zich op. De vraag is: waarom deed hij dat?

Vroeger zat ik vaak met mijn vader en zus in de auto, en omdat we dan wel even onderweg waren, gingen we elkaar op een gegeven moment raadsels opgeven. Degene die het raadsel opgaf (meestal mijn vader, af en toe mijn zus, en ik volgens mij nooit), mocht alleen reageren met ‘ja’ en ‘nee’ als er vragen over werden gesteld. En een hint hoefde je echt niet te verwachten. Wat het daardoor natuurlijk ook veel leuker maakte.

Het waren vaak lugubere raadsels en antwoorden, het had veel met de dood te maken. Wat daar precies achter zit weet ik niet, maar ik denk dat in die hoek de moeilijkste raadsels te vinden zijn.

Ik denk er nog steeds met veel plezier aan terug. Helaas is de tijd zo veranderd dat we nu op onze smartphone zitten als we een tijdje in de auto zitten (behalve de chauffeur, en behalve als je liever een tukkie deed natuurlijk). Ja, ik ben nog van die generatie die ook zonder de telefoon kan. Als ik er eenmaal aan vastgekluisterd zit, dan is het hek ook wel van de dam, maar daar werk ik aan.

Bovendien wil mijn man ook niet meewerken, die kent ondertussen de raadsels wel die ik ken, en anders wil hij er niet meer over nadenken. Hij houdt veel minder van spelletjes dan ik. Gelukkig hebben we ook nog wel gemeenschappelijke dingen hoor 😉

Heb jij nog een raadsel voor me die ik nog niet ken?