Jarig

Het klinkt gek, maar ik kon dit jaar niet wachten tot mijn verjaardag voorbij was. Niet om mijn leeftijd (ik heb volgens mij nog geen cruciale leeftijden meegemaakt. Behalve mijn volwassenheid. Ben ik volwassen?), en ook zeker niet omdat er niet aan mij gedacht zou zijn. Want dat was absoluut wel het geval. Ik heb een top verjaardag gehad met non-stop mensen over de vloer. Dat was ingecalculeerd, dus haalbaar. En erg erg gezellig. Ook werd ik ontzettend verwend met cadeaus en chocola. Zoveel chocola zelfs, dat ik misschien nog wat heb tijdens de verhuizing (als ik een normaal mens was geweest).

Die verhuizing is de reden dat ik blij ben met de komende sociale rust. Er staan behalve dat evenement geen ingewikkelde dingen zoals verjaardagen en andere feesten meer op het programma, dus ik kan me volledig wijden aan het inpakken, regelen, et cetera.

En bloggen.

Zoals over mijn verjaardag.

Ik heb gevraagd of men nog mee wilde lunchen of dineren, en dat was de reden dat we ook rond die tijdstippen mensen over de vloer hadden. Dus met de lunch hebben we lekker broodjes uit de oven gehad, brie, gekookte eitjes, en de hele rataplan.

En met het diner heb ik mijn kneedkunsten uit de kast gehaald, en heb ik met Griekse yoghurt, bakpoeder en speltbloem (1 deel yoghurt op 2 delen bloem/zelfrijzend bakmeel) een aantal pizzabodems gecreëerd. En die belegd met eerst shoarma en daarna ‘gezond’ met salami, kaas (mozzarella), tomaten, paprika en Italiaanse kruiden. Ik heb geen negatieve geluiden gehoord, dus dat was wel geslaagd. Tijdens het diner kwamen trouwens de eerste avondgasten alweer aanzetten, dus het was één aaneenschakeling van drukheid, gezelligheid en chaos.

De buren kunnen ook weer rustig ademhalen, we houden ons nu weer een tijdje gedeisd. Maar zo laat werd het ook alweer niet. Nadat de keuken weer enigszins aan kant was, lag ik nog voordat mijn verjaardag om was alweer lekker in bed. Binnenkort de vlaggetjes maar weer even weghalen.