Fietsen

We zijn in de fiets-fase terechtgekomen. Waar de speeltuin verder uitgestorven is, is Olivia druk bezig met rondjes fietsen op haar 12-inch fietsje. En 12-inch fietsen zijn erg mini kan ik je vertellen. Ook als er een kleuter op zit. Dan lijkt die kleuter ook nog extra klein. Vind ik niet alleen: als dat schattige meisje naar school fietst (want een dag niet naar school gefietst is een dag niet geleefd), maken de auto’s een extra grote bocht om haar.

We wonen in de buurt van een bejaardencomplex. Best een mooi gebouw, en af en toe lopen er dus ook wat oudere mensen op dezelfde weg als wij. En die lopen als het even kan de hele weg met mij op omdat die kinderen toch wel erg schattig zijn. Of omdat Vincent aan het brullen is omdat hij het ergens niet mee eens is (meestal is dat omdat hij in de buggy zit). En dan is het voordeel voor mij dat hij daardoor wel gelijk stil is. Want: aandacht.

We zijn al druk op zoek naar een grotere fiets voor Olivia. Ik heb eindelijk gevonden waar de maten voor staan. T/m kledingmaat aan toe. Olivia is dus eigenlijk al toe aan een 16- of 18-inch fiets, en daarom ben ik op zoek naar een 18- of 20-inch. Wel een beetje op de groei, maar ik ga ervan uit dat ze ook met lekker weer dol zal zijn op fietsen.

En de rit naar en van school is nu ook sneller. Ik ga nog steeds wel eens met de buggy, maar dat is tegenwoordig alleen maar op boodschappendag. Want die zware tassen aan de buggy laten hangen is wel erg nice.

De weg is wel een stukje enger geworden (word ik goed wakker van), want ze kan nog best wel wegdromen en in het midden van de weg gaan fietsen. Bij voorkeur op het drukste punt.

Dus dan geef ik weer een schreeuw. Want even rustig praten werkt niet: dan wordt er niet gelijk geluisterd. Maar al doende leert men, dus ik ben tevreden!