Elk jaar
geven Simon en ik een etentje voor onze ouders. Dit is om ze te bedanken voor
alles wat ze voor ons hebben gedaan toen we nog onder hun dak woonden en voor
alles wat ze nog steeds voor ons doen (vorig jaar heb ik hier ook een blog over geschreven).
Morgen is
het zo ver, en nu zijn we druk bezig met de voorbereidingen. Eigenlijk ben ik
daar al een tijdje mee bezig, en dat vind ik helemaal niet erg: de voorpret is
de helft van de lol.
Maar ik heb
ook echt zin in zo’n avond gezellig met z’n zessen. De kinderen bonjouren we op
tijd in bed, het eten (voor de volwassenen) wordt ietwat later dan 18.00 uur opgediend.
En daar kan
ik nu natuurlijk nog niks over vertellen. Want ik doe veel om het
verrassingselement te behouden. Zo her en der weten mensen wel al hoeveel
gangen het bijvoorbeeld worden, ik heb het menu al tot in de detail
doorgesproken met deze en gene (op hun verzoek, meestal). Maar als het goed is
weten onze ouders nog van niks.
Alleen dat
het lekker wordt (tenminste..; dat is het plan). En dat ze niet teveel moeten
eten van tevoren…
Door de
verhuizing heb ik er minder tijd aan besteed dan voorgaande jaren. Daarentegen
heb ik natuurlijk wel weer een jaar extra ervaring met koken en liflafjes
creëren dan de vorige keer, dus ik heb er vertrouwen in dat het niet voor vorig
jaar onder gaat doen.
Dit jaar
maak ik het etentje ook voor het eerst vanuit een gesloten keuken. Ik vrees dat
ik daarom minder bij de gasten kan zijn, want tja: als er iets grondig over
gaat koken, ga ik dat minder snel doorhebben vanuit de woonkamer, gezellig aan
het klessebessen met de (schoon)ouders.
Mede daarom
heb ik er ook voor gekozen om vandaag al een aantal zaken te bereiden. Misschien
maak ik nu wel een soep. Of kunnen er al wat voorbereidingen voor het
hoofdgerecht of dessert getroffen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten