Maalstroom

’s Nachts begint het hier te malen. En met ‘het’ bedoel ik mezelf. Ik lig in bed, mijn lichaam is bekaf, maar mijn hoofd wil niet meewerken.Ik grijp dan mijn telefoon weer om een al dan geen briljant idee op te schrijven (ja, zo ontstaan veel van m’n blogs. Deze ook). En ik hou m’n lijstjes bij. Want stel je voor dat ik dat de volgende dag vergeten ben.

Het is in dit huishouden duidelijk een vrouwendingetje. Want Simon ligt naast mij nietsvermoedend de slaap der onschuldigen te slapen. En ik kan dat niet, ik kan pas rust krijgen als ik het idee letterlijk van me af heb geschreven. Tot het volgende idee uiteraard. Het is een neverending story.

Het ergste is nog dat ik een briljant (om met m’n eigen woorden te spreken. Leuk die blogs; ik kan schrijven wat ik wil 😉) idee heb, of een pakkende zin op precies de goede manier, en ik ben het kwijt zodra ik om me heen zoek naar materiaal om dat briljante op kwijt te kunnen.

Of ik heb een idee, en borduur daar verder op. De laatste gedachten schrijf ik op, en uiteraard begrijp ik daar dan niks meer van omdat de context weg is.

En ik maak mezelf helemaal gek om het me weer te herinneren.

Wat nooit meer lukt.

Maar hé, ik heb er weer een blogje bij 😉