Cosleeper

De cosleeper is onze kamer uit. Er gaapt me opeens een groot gat tegemoet als ik naast m’n bed kijk, en dan moet ik wel even slikken. Ik kan daar eindelijk mijn nachtkastje weer neerzetten, en zonder moeite het bed inkomen, maar dat lieve jongetje naast me zal ik toch wel missen!

Toch weet ik dat het voor ons goed is zo. Toen Vincent 8 maanden was, begon hij wakker te worden van ons, en sliep dan weer moeilijk en laat in. Niet handig voor de nachtrust van ons allemaal. Dus gingen we hem eens voor een nachtje in een eigen kamertje leggen. Prompt sliep hij de hele nacht door, en wij konden ook weer normaal ons bed opzoeken, want het licht kon weer aan.

De cosleeper lieten we nog wel bij ons staan, want stel dat hij weer wakker zou worden en dat ik dan 8x op en neer zou moeten hobbelen… Hij heeft welgeteld nog 2 keer aan aantal uur in z’n cosleeper gelegen, ik moet het accepteren: mijn kleine jongetje wordt groot.

Met Olivia ging het ook al even goed, maar we hebben het een aantal maanden moeilijk gehad. Ze was waarschijnlijk best jaloers op het feit dat wij met z’n drietjes knus bij elkaar lagen, maar zij apart moest liggen. Terecht uiteraard (die jaloezie). Dus we hebben haar een tijdje in ons bed gelegd tot wij gingen slapen, en dan overgeheveld. En we hebben haar om 2 uur in de nacht lopen sussen omdat zij klaarwakker was, en bij ons wilde liggen. En daarna om 4 uur nog een keer. En om 5 uur.

Nu gaat ze gewoon ’s avonds naar haar eigen bed en laten we haar deur op een kier en het overlooplicht aan. En ’s ochtends komt iedereen gezellig in het grote bed liggen. Ergens wel pittig als je nog graag 3 uur had willen slapen, maar hee: wij hebben voor kinderen gekozen, ook om 6 uur ’s ochtends!

Wakker geknuffeld en gekust worden door zo’n lieve meid is trouwens sowieso geen onprettige manier om wakker te worden 😍