1 jaar

Je raadt het nooit/al: mijn blog bestaat vandaag 1 jaar. Hieperdepiep hoera! Eerlijk is eerlijk: ik had niet gedacht dat ik het zo lang vol zou houden. Het klopt dat ik het de laatste tijd wat af laat weten, maar dat heeft een reden. De pc is nu gekoppeld aan de tv, en hoewel we een draadloze muis hebben, geldt dat niet voor het toetsenbord. Waardoor ik nu op 20 cm afstand van een best groot scherm en met een niet al te goede houding mijn blogjes moet typen.

En ja: een draadloos toetsenbord is misschien zo aangeschaft. Maar dat moet dan wel gebeuren, en dat is tot op heden nog niet gebeurt. Het maakt de blogjes ook wat spannender. Ik druk sneller op verzenden. Niet dat ik er altijd alle foutjes uithaal, maar ik ben dan ook geen professioneel blogger, dus dan mag het. Maar meestal lees ik de tekst toch wel een stuk of 12x door voordat ik het post. Vaak verander ik ook elke keer wat, dus kort gezegd zijn de laatste blogs toch wat minder ‘af’ voor mijn gevoel.

Misschien moet dat nieuwe toetsenbord toch met iets meer spoed komen dan ik oorspronkelijk dacht…

Gelukkig heb ik m’n typediploma, waardoor de tekst bijna net zo snel op het scherm verschijnt als dat ik het bedenk.

Dus de gekke gedachtegangen die ik vaak heb, vind je bij deze ook weer terug op m’n site.

Het was een behoorlijk roerig jaar. Een verhuizing. Erachter komen dat ik een burn-out o.i.d. heb gehad. Kind die naar de basisschool gaat. Nieuwe mensen leren kennen. Solliciteren. Dat en de rest kun je allemaal teruglezen 😏. 

Maar, 1 jaar is niks. Op naar het volgende jaar. De blogs blijven komen. Soms wat vaker, soms wat minder vaak. Wat dit jaar betreft: 365 dagen / 96 blogs is toch elke 4 dagen een blog. Hoppa! Ik zou zeggen: kijk gewoon eens in de zoveel tijd op m’n blog en misschien heb ik je wel verrast met wat nieuws.

Maalstroom

’s Nachts begint het hier te malen. En met ‘het’ bedoel ik mezelf. Ik lig in bed, mijn lichaam is bekaf, maar mijn hoofd wil niet meewerken.Ik grijp dan mijn telefoon weer om een al dan geen briljant idee op te schrijven (ja, zo ontstaan veel van m’n blogs. Deze ook). En ik hou m’n lijstjes bij. Want stel je voor dat ik dat de volgende dag vergeten ben.

Het is in dit huishouden duidelijk een vrouwendingetje. Want Simon ligt naast mij nietsvermoedend de slaap der onschuldigen te slapen. En ik kan dat niet, ik kan pas rust krijgen als ik het idee letterlijk van me af heb geschreven. Tot het volgende idee uiteraard. Het is een neverending story.

Het ergste is nog dat ik een briljant (om met m’n eigen woorden te spreken. Leuk die blogs; ik kan schrijven wat ik wil 😉) idee heb, of een pakkende zin op precies de goede manier, en ik ben het kwijt zodra ik om me heen zoek naar materiaal om dat briljante op kwijt te kunnen.

Of ik heb een idee, en borduur daar verder op. De laatste gedachten schrijf ik op, en uiteraard begrijp ik daar dan niks meer van omdat de context weg is.

En ik maak mezelf helemaal gek om het me weer te herinneren.

Wat nooit meer lukt.

Maar hé, ik heb er weer een blogje bij 😉

Fietsen

We zijn in de fiets-fase terechtgekomen. Waar de speeltuin verder uitgestorven is, is Olivia druk bezig met rondjes fietsen op haar 12-inch fietsje. En 12-inch fietsen zijn erg mini kan ik je vertellen. Ook als er een kleuter op zit. Dan lijkt die kleuter ook nog extra klein. Vind ik niet alleen: als dat schattige meisje naar school fietst (want een dag niet naar school gefietst is een dag niet geleefd), maken de auto’s een extra grote bocht om haar.

We wonen in de buurt van een bejaardencomplex. Best een mooi gebouw, en af en toe lopen er dus ook wat oudere mensen op dezelfde weg als wij. En die lopen als het even kan de hele weg met mij op omdat die kinderen toch wel erg schattig zijn. Of omdat Vincent aan het brullen is omdat hij het ergens niet mee eens is (meestal is dat omdat hij in de buggy zit). En dan is het voordeel voor mij dat hij daardoor wel gelijk stil is. Want: aandacht.

We zijn al druk op zoek naar een grotere fiets voor Olivia. Ik heb eindelijk gevonden waar de maten voor staan. T/m kledingmaat aan toe. Olivia is dus eigenlijk al toe aan een 16- of 18-inch fiets, en daarom ben ik op zoek naar een 18- of 20-inch. Wel een beetje op de groei, maar ik ga ervan uit dat ze ook met lekker weer dol zal zijn op fietsen.

En de rit naar en van school is nu ook sneller. Ik ga nog steeds wel eens met de buggy, maar dat is tegenwoordig alleen maar op boodschappendag. Want die zware tassen aan de buggy laten hangen is wel erg nice.

De weg is wel een stukje enger geworden (word ik goed wakker van), want ze kan nog best wel wegdromen en in het midden van de weg gaan fietsen. Bij voorkeur op het drukste punt.

Dus dan geef ik weer een schreeuw. Want even rustig praten werkt niet: dan wordt er niet gelijk geluisterd. Maar al doende leert men, dus ik ben tevreden!

Recept - Bloemkool, rijst & paprika

Voor elk jaarlijks etentje met de ouders en schoonouders struin ik internet af voor recepten die simpel genoeg zijn voor mij, snel genoeg om te maken (als je ook nog 6 andere gangen moet bereiden) en waar tijd genoeg voor is. Zo stuitte ik op dit gerecht, die ik heb aangepast zodat het perfect voor het etentje zou zijn.

Het leuke met 7 gangen is dat de gerechten het liefst niet te groot zijn, en dat je met meer gangen je gang kunt gaan. Zo heb ik bedacht dat 3 hoofdgerechten wel leuk zou zijn, waaronder een vegetarische, eentje met vlees, en een visgerecht. Bij deze krijg je mijn versie van het vegetarische gerecht:

Voor 2 personen (of voor 6 personen als je 7 gangen hebt)

-          Een halve bloemkool, in roosjes

-          100 gram rijst

-          1 paprika in stukjes

-          1 (rode) ui, gesnipperd

-          1 teentje knoflook, zo klein mogelijk en/of knoflookpoeder

-          Snuf gemberpoeder

-          Peper en zout

-          Chilipoeder

-          Paprikapoeder

-          Kurkumapoeder

-          Geraspte kaas naar smaak (flinke hand, of meer…)

-          Scheut melk

-          Klontje boter

Kook de rijst en bloemkool gaar (apart van elkaar). Giet af en snij de bloemkool (in de pan) in kleine stukjes. Meng nu de rijst en bloemkool door elkaar.

Fruit de ui in de gesmolten boter, en voeg de paprika en knoflook toe. Voeg de specerijen naar smaak toe en meng nu ook de rijst en bloemkool erbij.

Maak het met de kaas en het scheutje melk lekker smeuïg en serveer direct.

Eet smakelijk!

Voorbereidingen

Elk jaar geven Simon en ik een etentje voor onze ouders. Dit is om ze te bedanken voor alles wat ze voor ons hebben gedaan toen we nog onder hun dak woonden en voor alles wat ze nog steeds voor ons doen (vorig jaar heb ik hier ook een blog over geschreven).
Morgen is het zo ver, en nu zijn we druk bezig met de voorbereidingen. Eigenlijk ben ik daar al een tijdje mee bezig, en dat vind ik helemaal niet erg: de voorpret is de helft van de lol.

Maar ik heb ook echt zin in zo’n avond gezellig met z’n zessen. De kinderen bonjouren we op tijd in bed, het eten (voor de volwassenen) wordt ietwat later dan 18.00 uur opgediend.

En daar kan ik nu natuurlijk nog niks over vertellen. Want ik doe veel om het verrassingselement te behouden. Zo her en der weten mensen wel al hoeveel gangen het bijvoorbeeld worden, ik heb het menu al tot in de detail doorgesproken met deze en gene (op hun verzoek, meestal). Maar als het goed is weten onze ouders nog van niks.

Alleen dat het lekker wordt (tenminste..; dat is het plan). En dat ze niet teveel moeten eten van tevoren…

Door de verhuizing heb ik er minder tijd aan besteed dan voorgaande jaren. Daarentegen heb ik natuurlijk wel weer een jaar extra ervaring met koken en liflafjes creëren dan de vorige keer, dus ik heb er vertrouwen in dat het niet voor vorig jaar onder gaat doen.

Dit jaar maak ik het etentje ook voor het eerst vanuit een gesloten keuken. Ik vrees dat ik daarom minder bij de gasten kan zijn, want tja: als er iets grondig over gaat koken, ga ik dat minder snel doorhebben vanuit de woonkamer, gezellig aan het klessebessen met de (schoon)ouders.

Mede daarom heb ik er ook voor gekozen om vandaag al een aantal zaken te bereiden. Misschien maak ik nu wel een soep. Of kunnen er al wat voorbereidingen voor het hoofdgerecht of dessert getroffen worden.